oversteek naar Bermuda
Blijf op de hoogte en volg Bram en Anja
13 Mei 2013 | Bermuda, Bermuda Islands
Hi hi,
Geen grotere tegenstelling dan Cuba en Amerika. In Florida rijden grote moderne auto’s, de ruime gebouwen zijn mooi geschilderd en onderhouden en de winkels goed gevuld. Door de architectuur zien we dat we in Amerika zijn, het had net zo goed Nederland kunnen zijn, zo plat en welvarend is het. Wij genieten van Luilekkerland. Met het eerste bezoek aan land doen we ons tegoed aan een heerlijke mega Amerikaanse hamburger en kijken onze ogen uit wat er allemaal te koop is. De surrogaatdrop is nummer twee van de heerlijkheden. En natuurlijk een supergrote t- bone steak voor Bram en als toetje aardbeien met slagroom.
In Westmarine, een winkel voor bootartikelen, verlekkeren we ons aan alle mooie kleding en de te verkrijgen bootspullen.
Op straat zien we veel “varkenshagedisjes” wegspringen met een schattig krulstaartje.
We liggen op een mooi rustig ankerplaatsje met verschillende andere boten en de winkels op loopafstand. Een nacht slapen we slecht, er is storm, regen en onweer. De Italiaanse buurman slaat van zijn anker en ligt de volgende morgen op een andere plek op het meer.
Ja het is een goede spot om de boot in orde te maken voor de komende drie grote oversteken die we nog moeten doen voor we in Nederland zijn.
De weerberichten worden nauwlettend in de gaten gehouden, voor zaterdag of zondag ziet Bram een goed “window”. Zondag halen we om half acht het anker omhoog en gaan op weg naar Bermuda. Het eerste stuk wordt het lastigst, we gaan de Golfstroom oversteken. Deze hebben we al verschillende keren overgestoken en ik ben er een beetje bang voor. Erin stroomt het hard en er staan rare hoge zeeën. Dit keer valt het me mee en de stroom helpt ons om binnen 5 uur in rustiger vaarwater te belanden.
De eerste dag zijn we allebei katterig en moeten we wennen aan de hoge deining. ’s Middags horen we een grote knal, een stuurlijn van de windvaan breekt. Dit is snel verholpen met een nieuwe die al klaarligt in de bakskist
De dag erop nemen we een zeebad, het water is al flink wat afgekoeld en ik sta lang te dralen op de zwemtrap voor ik door ben. Als dat eenmaal gebeurt is, wil ik er niet meer uit.
De derde dag komt een wolkenband langzaam naar ons toe en de wolken worden steeds donkerder. Bram vertrouwt het niet en heeft zijn zeiljas aangetrokken, de fok binnengerold en staat klaar om te handelen. Uit een gemene donkere wolk zien we een slurfje komen en ……………………… het water wordt opgezweept door een waterhoos. Als de donder halen we het grootzeil binnen en Bram maant mij tot spoed: “geen tijd om te kijken, maar handelen” en de motor wordt gestart om van het kreng weg te varen. Nu heb ik de tijd om dit fascinerende natuurverschijnsel met eigen ogen te zien. Heel fraai, maar niet om in te zitten. Op zo’n moment ben ik heel blij dat we als een goed samenwerkend team handelen en precies weten wat we moeten doen.
De wind blijft van verschillende kracht en richting en de hoogte van de deining ook. Het is daarom een hoop knoeien met de koers, de windvaan en de zeilen. Na onze nacht wacht van 3 uur zijn we meestal blij om het aan de ander over te geven, kan die weer even stoeien met de boot. ’s Nachts dragen we sinds lange tijd weer een lange broek en trui.
Vier nachten lang weerlicht het in de verte. Aan een kant wel lekker, want de maan is erg klein of er helemaal niet.
Bram wijdt de nieuwe e-reader in en ik lees de halve serie van Kapitein Hornblower, een Engelse marine man uit 1800 die opklimt tot admiraal. Erg toepasselijk om te lezen als je een oversteek aan het maken bent.
We proberen verschillende dagen te vissen, maar we vangen helaas niets, alleen maar wier. Op de valreep vangen we als we vlak bij Bermuda zijn een mahi mahi, maar verspelen hem. Een kwartier later zit er weer een aan de lijn. Bram pakt als de donder de speargun, want deze wil hij niet verspelen. Het wordt een groot gevecht en een bloederige toestand. Het waait als de verrekte en de boot schommelt flink onder alleen het dubbel gereefde grootzeil.
We zien verschillende longtales onderweg en een klein vogeltje komt even uitrusten op de vlag. Beetje dom,want heel rustig is dat niet. We zien veel Portugese oorlogsschepen, zeilende kwallen die heel giftig zijn. Als we een zeebad nemen staat er een op de uitkijk om ze te ontwijken
Elke morgen luistert Bram naar Chris Parker, een weergoeroe die mensen begeleidt en advies geeft op hun oversteken. Een boot gaat dezelfde richting op als ons, alleen zit hij 100 mijl achter ons. Zij krijgen het advies om wat meer oostelijk te varen, zodat ze op de laatste dagen geen wind tegen krijgen, maar het net kunnen bezeilen. Wij maken ook meer oost, en het heeft goed geholpen.
De een na laatste dag legt Bram de boot stil en ga ik het water in om de schroef te controleren. Deze gaat nl heel zwaar in zijn voor en achteruit. Gelukkig is er niets aan de hand. Daarna geef ik het schoepje van het log een paar zetten en kunnen we de snelheid weer aflezen.
Bij de aankomst in Bermuda piepen we zonder het te weten voor tijdens het inklaren. Dat wordt niet in dank af genomen, maar we zijn wel uren eerder klaar.
Als het anker er in ligt kunnen we ontspannen, nou ja, Bram heeft eerst nog 3 kilo vis te fileren.
Dit is het voor deze keer, groet B en A
-
13 Mei 2013 - 18:12
Willy:
Hai liefies
Wat een mooi gezicht die waterhoos, maar goed dat jullie er niet middenin zaten. Lijkt me niet aan te bevelen. ;-) Jullie zijn al aardig onderweg naar de thuishaven. Geniet toch nog maar lekker van de resterende reis. Het was weer een prachtig verslag en ik kan me al helemaal indenken hoe de maimai heeft gesmaakt. Heerlijk zo'n verse vis.
Hele dikke knuffel ook van pa en ma
Liefs Willy -
13 Mei 2013 - 22:46
Erik En Roos:
Hoi, hoi, wat moeten we nu straks doen als we jullie berichten en prachtige foto's niet meer kunnen lezen. Houden we vast tijd over, komt goed uit om van ons nieuwe huis een echt home te maken.
Ja, dat gaat ook al opschieten.
Wat een prachtige foto van de waterhoos, maar gelukkig ver weg, het was nu al spannend genoeg denk ik.
Bermuda, moet ik gelijk aan de Bermuda driehoek denken, niet ineens verdwijnen hoor, want we willen jullie heel graag weer life spreken als jullie weer terug in het nog steeds kouwe kikkerlandje zijn.
Want ja, vandaag ook weer zo'n gure dag, dat ik weer graag een lekker dik vest aantrek.
Captain Hornblower, het boek wat je aan het lezen bent, er staat me iets van bij dat we daar weleens een film van gezien hebben.
Enne..... niet te vaak voordringen hoor, want Nederlanders staan al overal bekend om kijken-kijken-niet kopen en dan straks ook nog eens dat ze overal voordringen.
Trouwens van een T-bonesteak loopt bij Erik het water uit de mond, maar de kilo's vis mogen jullie houden!
Nou bedtime, dus ik stop ermee.
Take care en tot het volgende bericht.
Liefs van Erik en Roos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley