geneugten van oceaanzeilen met kracht 8 of meer

De “geneugten”van oceaan zeilen met windkracht 8 of meer

Het lastigste zijn de bewegingen van de boot. Met hoge golven maakt de boot steeds enorme schuivers, vooral als de Tarpan er van door gaat. Het devies is een hand voor de boot en een voor jezelf. Met alles wat je doet moet je geconcentreerd bezig zijn en snel op de bewegingen van de boot inspelen.

Geluiden:
In de kasten van de Tarpan staat alles op een vaste plaats en redelijk geklemd. Met ruig weer nooit goed genoeg en worden er overal lapjes en papiertjes tussen gefrommeld om de tikkkies en bonkies te minimaliseren. Bijv. lig je net in bed hoor je een blik in het voorraadkast bonken. Geen lekker slaapmiddeltje. Vroeger kon ik me daar goed voor afsluiten, maar tegenwoordig ga ik net als Bram mijn bed uit om het op te lossen.
Trouwens op zee staan al je zintuigen op scherp niet alleen het gehoor.
Slapen:
Tijdens oversteken slapen we meestal in de kajuit op de bank met een slingerschot ervoor. Dat is midden in de boot en zodoende de rustigste plek. Met een ruige zee valt dat vies tegen en worden tassen en kussens op de open plekken gestopt om zoveel mogelijk klem te liggen en niet heen en weer te schuiven. Mummie slapen dus
Eten:
Opwarmen van een prakkie van de vorige dag of een blik unox soep kan nog net of een boterham smeren en beleggen. Met acrobatische toeren houden we ons staande om de kermisbewegingen op te kunnen vangen. Met hete vloeistoffen is het echt oppassen geblazen, een verbranding is snel gebeurd
Meestal hebben we geen zin om eten klaar te maken in deze omstandigheden, maar we knappen zienderogen op als we wat genuttigd hebben.
WC gang:
Eerst regenpak en 3 fleece lagen uittrekken en dan kunnen we eindelijk op de pot gaan zitten. De ene bil wisselt de ander af op de bril. Billen afvegen is een hele strijd en de wc papiertjes vliegen door de ruimte. Dan is er geen knopje om alles weg te spoelen maar moet je hobbelend met je hoofd tegen het wandje, je broek ophalen en dan de grote of kleine “boodschap” weg pompen. 25 Slagen om het water in de pot te krijgen en dan 6 om het water er weer uit pompen.
Ook na deze gang knappen we zienderogen op .
Reven (zeil kleiner maken):
Voor je dit kan doen trek je meestal eerst je regenpak en laarzen aan om te voorkomen dat je een zoute natte golf over je heen krijgt. Dit is al een 10 minuten durende opgaaf. Ben je net bezig, heb je vergeten je capuchon op te doen en jawel daar is die hoge golf. Het water drupt heerlijk je warme nek in. Maar gelukkig zijn niet alle kleren nat.

Het is zoals Piet van de Job zegt; “bevallen op je hurken op de rug van een rodeo stier”
Ze hebben tegenwoordig hele goede weersvoorspellingen (gribfiles) zodat je de eerste 4 dagen van een oversteek redelijke betrouwbare voorspellingen heeft. Dus meestal kunnen we het rottige weer een beetje omzeilen.
Deze reis hebben we bijna 3 dagen van hoge zeeën kunnen “genieten”.

Maar de laatste grote oversteek zit er voorlopig op, we zijn na 10 dagen en anderhalf uur in St Peters Port gearriveerd. Nu nog zo’n 300 mijl en we zitten hoog en nat in ons kikkerlandje.
We zijn erg blij dat we in de haven zijn.
4 Uur voor we aankomen ruik ik een smerig luchtje en denk: zo erg is het toch niet met me. Heel snel kom ik er al achter dat er weer een accu staat te koken en te gassen. Bram wordt snel wakker gemaakt en hij koppelt de kokende accu af.
Een uur nadat we aan de steiger liggen ziet Bram dat er een net in de schroef zit. Ik heb mijn surfpak aan getrokken en gewapend met een mes frommel ik het eruit. Blauwbekkend kom ik eruit en ga snel een warme douche nemen.
Heel veel liefs en tot de volgende keer, dat zal een van de laatste keren zijn. B en A