geneugten van oceaanzeilen met kracht 8 of meer
Door: geneugten van oceaanzeilen met kracht 8 of meer
Blijf op de hoogte en volg Bram en Anja
26 Juni 2013 | Verenigd Koninkrijk, Alderney
De “geneugten”van oceaan zeilen met windkracht 8 of meer
Het lastigste zijn de bewegingen van de boot. Met hoge golven maakt de boot steeds enorme schuivers, vooral als de Tarpan er van door gaat. Het devies is een hand voor de boot en een voor jezelf. Met alles wat je doet moet je geconcentreerd bezig zijn en snel op de bewegingen van de boot inspelen.
Geluiden:
In de kasten van de Tarpan staat alles op een vaste plaats en redelijk geklemd. Met ruig weer nooit goed genoeg en worden er overal lapjes en papiertjes tussen gefrommeld om de tikkkies en bonkies te minimaliseren. Bijv. lig je net in bed hoor je een blik in het voorraadkast bonken. Geen lekker slaapmiddeltje. Vroeger kon ik me daar goed voor afsluiten, maar tegenwoordig ga ik net als Bram mijn bed uit om het op te lossen.
Trouwens op zee staan al je zintuigen op scherp niet alleen het gehoor.
Slapen:
Tijdens oversteken slapen we meestal in de kajuit op de bank met een slingerschot ervoor. Dat is midden in de boot en zodoende de rustigste plek. Met een ruige zee valt dat vies tegen en worden tassen en kussens op de open plekken gestopt om zoveel mogelijk klem te liggen en niet heen en weer te schuiven. Mummie slapen dus
Eten:
Opwarmen van een prakkie van de vorige dag of een blik unox soep kan nog net of een boterham smeren en beleggen. Met acrobatische toeren houden we ons staande om de kermisbewegingen op te kunnen vangen. Met hete vloeistoffen is het echt oppassen geblazen, een verbranding is snel gebeurd
Meestal hebben we geen zin om eten klaar te maken in deze omstandigheden, maar we knappen zienderogen op als we wat genuttigd hebben.
WC gang:
Eerst regenpak en 3 fleece lagen uittrekken en dan kunnen we eindelijk op de pot gaan zitten. De ene bil wisselt de ander af op de bril. Billen afvegen is een hele strijd en de wc papiertjes vliegen door de ruimte. Dan is er geen knopje om alles weg te spoelen maar moet je hobbelend met je hoofd tegen het wandje, je broek ophalen en dan de grote of kleine “boodschap” weg pompen. 25 Slagen om het water in de pot te krijgen en dan 6 om het water er weer uit pompen.
Ook na deze gang knappen we zienderogen op .
Reven (zeil kleiner maken):
Voor je dit kan doen trek je meestal eerst je regenpak en laarzen aan om te voorkomen dat je een zoute natte golf over je heen krijgt. Dit is al een 10 minuten durende opgaaf. Ben je net bezig, heb je vergeten je capuchon op te doen en jawel daar is die hoge golf. Het water drupt heerlijk je warme nek in. Maar gelukkig zijn niet alle kleren nat.
Het is zoals Piet van de Job zegt; “bevallen op je hurken op de rug van een rodeo stier”
Ze hebben tegenwoordig hele goede weersvoorspellingen (gribfiles) zodat je de eerste 4 dagen van een oversteek redelijke betrouwbare voorspellingen heeft. Dus meestal kunnen we het rottige weer een beetje omzeilen.
Deze reis hebben we bijna 3 dagen van hoge zeeën kunnen “genieten”.
Maar de laatste grote oversteek zit er voorlopig op, we zijn na 10 dagen en anderhalf uur in St Peters Port gearriveerd. Nu nog zo’n 300 mijl en we zitten hoog en nat in ons kikkerlandje.
We zijn erg blij dat we in de haven zijn.
4 Uur voor we aankomen ruik ik een smerig luchtje en denk: zo erg is het toch niet met me. Heel snel kom ik er al achter dat er weer een accu staat te koken en te gassen. Bram wordt snel wakker gemaakt en hij koppelt de kokende accu af.
Een uur nadat we aan de steiger liggen ziet Bram dat er een net in de schroef zit. Ik heb mijn surfpak aan getrokken en gewapend met een mes frommel ik het eruit. Blauwbekkend kom ik eruit en ga snel een warme douche nemen.
Heel veel liefs en tot de volgende keer, dat zal een van de laatste keren zijn. B en A
Het lastigste zijn de bewegingen van de boot. Met hoge golven maakt de boot steeds enorme schuivers, vooral als de Tarpan er van door gaat. Het devies is een hand voor de boot en een voor jezelf. Met alles wat je doet moet je geconcentreerd bezig zijn en snel op de bewegingen van de boot inspelen.
Geluiden:
In de kasten van de Tarpan staat alles op een vaste plaats en redelijk geklemd. Met ruig weer nooit goed genoeg en worden er overal lapjes en papiertjes tussen gefrommeld om de tikkkies en bonkies te minimaliseren. Bijv. lig je net in bed hoor je een blik in het voorraadkast bonken. Geen lekker slaapmiddeltje. Vroeger kon ik me daar goed voor afsluiten, maar tegenwoordig ga ik net als Bram mijn bed uit om het op te lossen.
Trouwens op zee staan al je zintuigen op scherp niet alleen het gehoor.
Slapen:
Tijdens oversteken slapen we meestal in de kajuit op de bank met een slingerschot ervoor. Dat is midden in de boot en zodoende de rustigste plek. Met een ruige zee valt dat vies tegen en worden tassen en kussens op de open plekken gestopt om zoveel mogelijk klem te liggen en niet heen en weer te schuiven. Mummie slapen dus
Eten:
Opwarmen van een prakkie van de vorige dag of een blik unox soep kan nog net of een boterham smeren en beleggen. Met acrobatische toeren houden we ons staande om de kermisbewegingen op te kunnen vangen. Met hete vloeistoffen is het echt oppassen geblazen, een verbranding is snel gebeurd
Meestal hebben we geen zin om eten klaar te maken in deze omstandigheden, maar we knappen zienderogen op als we wat genuttigd hebben.
WC gang:
Eerst regenpak en 3 fleece lagen uittrekken en dan kunnen we eindelijk op de pot gaan zitten. De ene bil wisselt de ander af op de bril. Billen afvegen is een hele strijd en de wc papiertjes vliegen door de ruimte. Dan is er geen knopje om alles weg te spoelen maar moet je hobbelend met je hoofd tegen het wandje, je broek ophalen en dan de grote of kleine “boodschap” weg pompen. 25 Slagen om het water in de pot te krijgen en dan 6 om het water er weer uit pompen.
Ook na deze gang knappen we zienderogen op .
Reven (zeil kleiner maken):
Voor je dit kan doen trek je meestal eerst je regenpak en laarzen aan om te voorkomen dat je een zoute natte golf over je heen krijgt. Dit is al een 10 minuten durende opgaaf. Ben je net bezig, heb je vergeten je capuchon op te doen en jawel daar is die hoge golf. Het water drupt heerlijk je warme nek in. Maar gelukkig zijn niet alle kleren nat.
Het is zoals Piet van de Job zegt; “bevallen op je hurken op de rug van een rodeo stier”
Ze hebben tegenwoordig hele goede weersvoorspellingen (gribfiles) zodat je de eerste 4 dagen van een oversteek redelijke betrouwbare voorspellingen heeft. Dus meestal kunnen we het rottige weer een beetje omzeilen.
Deze reis hebben we bijna 3 dagen van hoge zeeën kunnen “genieten”.
Maar de laatste grote oversteek zit er voorlopig op, we zijn na 10 dagen en anderhalf uur in St Peters Port gearriveerd. Nu nog zo’n 300 mijl en we zitten hoog en nat in ons kikkerlandje.
We zijn erg blij dat we in de haven zijn.
4 Uur voor we aankomen ruik ik een smerig luchtje en denk: zo erg is het toch niet met me. Heel snel kom ik er al achter dat er weer een accu staat te koken en te gassen. Bram wordt snel wakker gemaakt en hij koppelt de kokende accu af.
Een uur nadat we aan de steiger liggen ziet Bram dat er een net in de schroef zit. Ik heb mijn surfpak aan getrokken en gewapend met een mes frommel ik het eruit. Blauwbekkend kom ik eruit en ga snel een warme douche nemen.
Heel veel liefs en tot de volgende keer, dat zal een van de laatste keren zijn. B en A
-
26 Juni 2013 - 13:34
Henri Brug:
Nou, Nou, dat is niet mis, als ik de foto's goed bekijk is er gereefd en vaart die boot of halve wind of voor de wind (kan het niet zo goed zien), dus golven op de kont????. Het was dus 3 dagen balen, nog effentjes en jullie zijn weer thuis in het land van haring en bier. dit zijn echt de laatste loodjes. Een leuke foto van jullie beide, helemaal ingepakt, en nieet in een T shirt als in Suriname, Kamla en ik keken laatst nog naar de foto's. He gay's! het beste rust maar even uit voor de laatste rit
Groeten van Henri, Kamla en Roel -
26 Juni 2013 - 16:52
Roos:
Jeetje zeg, alleen al van het lézen van jullie verslag moest ik snel naar de w.c. lopen, heftig last van zeeziekte. Watje hè, nee zeebenen heb ik niet en zal ik w.s. ook nooit krijgen.
Na zo'n tocht verlangen jullie toch zeker ook weleens naar een w.c. waar je op je gemakkie op kunt zitten en een lekkere warme hap aan een stilstaande tafel of een bed waarin je je geen mummie voelt???
Ik was trouwens net wel met een zeilbootje aan het fröbelen, zondag hebben we een feestje van andere Roos en haar man (Anja, die ken je nog wel van de wereldwinkel, toch?) zij zijn 25 jaar geleden in het huwelijksbootje gestapt. Dus hartje op het zeil, cocktailprikker-vlaggetje met 25 erop, een visje en dolfijn aan een lijntje erachter, roeispanen van hartjesprikkers (je weet maar nooit als er geen wind is en de motor valt uit), naam op de boot plakken enz. Erg leuk om te doen.
Nou, doe het even lekker rustig aan en geniet extra van de laatste 300 mijl.
Liefs van Erik en Roos. -
26 Juni 2013 - 17:16
Willy:
Hai liefies
Wat een leuk verslag weer en ik weet precies hoe het voelt om te slapen op een ruige zee, maar ik geloof dat dit een nog ruigere zee was. Het zit er voor jullie nu wel heel snel op. Het gaat dan toch weer sneller dan verwacht. Het weer is hier niet warm, dus dat was wel wennen denk ik.
Tot gauw
Heel veel liefs en dikke knuffel
Kus Willy -
26 Juni 2013 - 18:59
Nico:
Prachtig omschreven :) !!!!
Gauw tot ziens, we zijn enorm benieuwd naar jullie ervaringen.
Groet,
Nico
-
27 Juni 2013 - 09:29
Marianne Bosman:
Hoi Anja en Bram,
jullie hebben ondertussen een boek vol geschreven. Nu nog een uitgever. Wat fijn, dat jullie de mensen aan wal zo laten meegenieten- even weg uit ons eigen leven.
Tot spoedig, zal ik maar zeggen! Als jullie na een tijdje geacclimatiseerd zijn, dan verheug ik me op een ontmoeting!
veel liefs, Marian -
27 Juni 2013 - 14:37
Anouschka:
ha, zat ik met deze mooie omschrijving eventjes in gedachten op zee, ik voelde het zoute koude water al in mijn nek. Fijn om gerieflijk daaruit wakker te worden aan tafel. Ik heb hier al koude voeten. Maar ik heb me laten vertellen dat jullie het mooie weer mee nemen over een paar dagen. Klopt dat?
Fijne laatste overtocht straks.
Tot snel,
Anouschka -
27 Juni 2013 - 15:00
Leenie:
Hola, zeevaarders, deze ervaringen herkennen wij maar al te goed. Maar wij sliepen, bijv.
aan de kust van zuid Argentinie en andere stormgebieden,Aleuten etc.. nooit in een kooi,
maar bleven voor dagen in het oliepak en om de beurt een paar uur in het gangpad liggend.
Dus doe het nog maar es dunnetjes over in de nabije toekomst/want jullie hebben toch
zeker nog wel plannen? Good luck voor het laatste stuk. Leenie
-
28 Juni 2013 - 15:47
Caroline Banning:
Gaaf stuk wij beleven het weer helemaal, heerlijk om nu in de veilige omgeving te genieten van jullie verhaal wat voor ons heel herkenbaar is.nog een goede reis toegewenst,wees nu extra voorzichtig, je denkt dat het laatste makkelijk is maar pas op lieve groeten van jan en caroline banning
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
