Yes-no-maybe, onweer, harde en “tegen”wind en reg

Hallo allemaal, Northport, 21-6-2011

Mystic
Voor we naar het museum varen zien we Larry even. 20 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet en het weerzien is hartverwarmend. De tand des tijds is goed te zien bij ons allen:).
Het museum is gaaf, alleen er staat een keiharde zijwind en het valt niet mee om aan het dock te komen. Na een half uur liggen alle lijnen goed.
We mogen een nacht gratis blijven en de attracties bekijken. De oude walvisboot ligt op het droge voor een restauratiebeurt. Verschillende andere boten kunnen we goed van binnen en van buiten bekijken. De oude touwslagerij vinden we allebei erg indrukwekkend. Ze konden er 100derden meters touw maken en oprollen. Er zijn veel exposities en films te zien. Die van de vuurtorens vinden we erg goed gedaan. De Amerikanen bouwen aparte vuurtorens trouwens, het lijken meer huizen op het water.
Het museum lijkt veel op het openluchtmuseum in Enkhuizen, net zoveel te doen en geeft veel inzicht hoe het vroeger was.
We moeten er een nachtje langer blijven, omdat de spoorbrug kapot is. Niet echt een straf zoals jullie kunnen begrijpen. Daarna gaan we naar een steiger van David, een vriend van Larry. We hebben verschillende gezellige maaltijden samen en op zaterdag dansen na het eten, erg hilarisch.
De laatste dag aan de steiger zetten we onze ijzeren dame in de was en ziet ze er weer stalend en glimmend uit. Wij iets minder en hebben spierpijn, schrammen en splinters.
Met afscheid nemen zeggen we tegen elkaar dat het nooit meer zolang mag duren om elkaar weer te zien, waarschijnlijk gebeurd dat ook niet. Op de terugweg kunnen we langs Golfito, Costa Rica gaan, daar leeft Larry het grootste gedeelte van het jaar.

Bristol/ Newport
In Bristol ontmoeten we de Pjotters weer. Zij gaan via Nova Scotia naar IJsland en terug naar Nederland. Het leek ons leuk om een stukje samen op te varen. Het heeft niet zo mogen zijn.
De wind zit steeds in de verkeerde hoek en een goed gaatje om lekker naar NS te varen is er niet. We voelen steeds meer een tijdsdruk en besluiten om niet via NS naar Canada te zeilen maar via de Hudson en het Erie kanaal. Het enige lastige is dat de mast in het Erie kanaal naar beneden moet, omdat er veel vaste bruggen zijn die niet hoger zijn dan een meter of 7 en zo’n kort mastje hebben we niet.
Tijdens deze beslissing zitten er toepasselijke biscuitjes in de koektrommel met yes, no en maybe erop. Zij hebben niet de doorslag gegeven, maar het had gekund :). We voelen ons een paar dagen onwezenlijk en watjes, maar het is wel het verstandigst: We hoeven minder te varen, niet te jachten en jagen, om overal op tijd te komen. En het vooruitzicht niets te kunnen bekijken vinden we vreselijk, waar doe je het dan voor.
In Bristol bekijken we het Herreshof museum. Deze staat op de zelfde plek als de oude werf en de bijbehorende huizen. Twee broers runden een werf voor schepen. De een deed de zakelijke kant en de ander de ontwerpen van nieuwe boten en materiaal zoals kikkers, lieren enz. Verschillende boten kunnen we op en we bekijken een video met de geschiedenis van de twee broers. De boten zijn heel bekend en hebben veel prijzen in de wacht gesleept tijdens wedstrijden.
De ene dag liggen we eerste rang tijdens de avondwedstrijden van de Bristol jachtclub en de volgende dag krijgen we een gewelddadige onweersbui op onze pet. We zien de keiharde wind over het water aankomen. De bijboot hangt al naast de grote boot aan de grootzeilval opgehesen. De dinghy klapt bijna om en alle losse onderdelen willen eruit. Bram kan nog net alles redden. Twee buurschepen slaan van hun anker. Op de eerste boot zijn ze gelukkig aanwezig en zij leggen de boot aan een ankerboei. De tweede boot komt steeds dichterbij, af en toe hapt het anker en dan gaat de boot weer dwars en komt nog dichter naar ons toe. Voor alle zekerheid staat de motor stand-by en kunnen we gelijk actie ondernemen als het moet. Op zulke momenten weet je gelijk dat je adrenaline in je lijf hebt. Na de bui is het rustig en draait de wind alle kanten op. De buren zijn thuis gekomen en laten de boot liggen waar ze terecht is gekomen. Wij zijn daar niet blij mee, want hun anker houdt niet met harde wind en ze liggen nu dichtbij.
In Newport hebben we regelmatig regen en harde wind. Tussen de buien door doen we boodschappen en verkennen de stad. Er liggen veel wedstrijdboten en deze gaan we natuurlijk volop bekijken. De Velsheda ligt er ook in volle glorie. Als wij naar Block Island gaan, gaat Velsheda ook de haven uit. Er staat weinig wind, wij lopen niet hard omdat het onderwaterschip vreselijk aangegroeid is. Dit zou niet mogen, want in februari is Tarpan op de kant gegaan om dit te voorkomen. Grrrr…..De Velsheda daarentegen glijdt zachtjes en gracieus door het water.

Block Island
Er is niet veel wind om er naar toe te zeilen en wat er is, is tegen . We vinden een mooi stekkie in de baai en gaan het eiland verkennen. Het weer is stukken kouder geworden. In de zee badderen is er niet meer bij en onder de sunshower is ook geen pretje met de harde, koude wind. Dus gaan we op zoek naar de douches bij het strand. De eerste dag lopen we de verkeerde kant op en komen niet bij douches uit. De 2e dag vinden we ze wel. We hebben 5 uur over het eiland gewandeld en zijn toe aan een opfrisbeurt. Ze vertellen ons dat in het weekend ze weer in gebruik gaan. Daar zitten we dan, met alle spullen weer een half uur teruglopen…….. We puffen nog lekker ff uit op de trap, komt de lifeguard waar ik het aan gevraagd hebt en zegt dat ze toch aan staan en we muntjes kunnen kopen. Schoon en gebadderd verlaten we het strand. Op deze momenten is een warme douche geweldig.
We hebben op Block Island goede internetverbinding. Bram wil bij een internetbedrijf, Defender, een holding tank en bijbehorende spullen bestellen en op laten sturen naar Amerikanen in Northport. Voor de duidelijkheid een holding tank is een opvangbak voor p en p. Dit kun je via een uitgang op het dek leegzuigen of op zee over boord pompen. Zo’n tank is op vele plaatsen verplicht, wat begrijpelijk is
Het uitzoeken van alle spullen geeft al de nodige hoofdbrekens, maar het uiteindelijk bestellen nog veel meer. De ene keer klopt het adres niet met de naam van creditkaarthouder en dan iets anders weer niet. Is alles na een dag werk voor elkaar en besteld, is de tank niet op voorraad, levertijd 3 weken Als Bram een kleinere tank besteld, kunnen ze deze wel leveren, maar duurt het een week dat ze zijn creditkaart gecheckt hebben. ….#^*+^#!*!##**^^#!#^*#!*^*…...en dit is nog de gekuiste versie. Tenslotte spreken we af, dat we alles zelf op komen halen in de winkel. Een dag zeilen, maar wel op de route.
Als tegenwicht van alle moeilijkheden is er een muziekfestival en luisteren we 2 avonden naar mooie en gezellige live muziek, samen met Keith en Stella van een Engelse boot.

Northport
We hebben 3 dagen achter elkaar gezeild en elke dag is anders. Dag 1, onweer en harde wind. Dag 2 mist en geen wind. Dag 3 mager zonnetje, motoren en een half uur zeilen. Alle dagen draait de wind het klokje rond. Lekker stabiel weertje dus
In Northport wachten Ron en Barbara ons op en ze hebben geregeld dat we aan een ankerboei kunnen liggen van hun jachtclub. Eerst drinken we een borrel in de club en daarna maakt Barbara een lekker maaltje klaar op de boot.
De volgende dag is Bram druk bezig om de vuilwatertank te installeren. De hele boot gaat op zijn kop en overal is het een rommeltje. De plank van het bed kan er niet uit en moet doormidden gezaagd worden. Aan het eind van de dag kan ik gelukkig het bed opmaken en de rommel opruimen. De tank is klaar en morgen nog verder afwerken in de wc. ’s Avonds gaan we een Amerikaanse maat softijs, ja echt te groot eigenlijk, halen in het dorp en kijken een filmpje op de laptop (dank je Paul en Trudy)

Zodra de klus geklaard is en de bestelde pilots gearriveerd zijn, waarschijnlijk donderdag, gaan we verder naar New York. Varen de Hudson rivier op, halen de mast eraf en vervolgen de reis door het Erie kanaal. Bij Oswega verlaten we het kanaal en zijn dan op Lake Ontario. Zetten daar de mast er weer op en zijn dan op 35 km. na in Canada
Tot de volgende keer maar weer groetjes B en A ( Bram en Anja voor de duidelijkheid, hoewel ik Bassie en Adriaan ook erg leuk vind :))