Noordelijkste bestemming bereikt

Hai iedereen, daar zijn we weer met een verslagje,
Als we vanuit Auke Bay vertrekken zien we binnen 10 minuten grote vinnen boven water….. Orka’s! In het begin zijn ze een beetje ver weg, er cirkelen veel whalewatch boten rond. De killers komen steeds dichterbij en we zien ze nu overal en weten niet waar we moeten kijken. Soms zien we een grote vin en vlak daarna een kleinere: moeder en kind. Op een gegeven moment zit er een heel dichtbij en duikt onder, waar zal die boven komen. Bram en ik houden allebei onze adem in. Op nog geen twee meter van de boot komt hij weer boven. Met mijn camera in de hand, helemaal ingezoomd krijg ik zijn hele lijf er niet eens op. Er gaat op dat moment van alles door mij heen. Ze heten killerwhales en heb verhalen gelezen dat zij een boot de diepte in hebben gejaagd. Dat was wel een houten boot en geen stalen zoals de Tarpan.
Als we bijna in Crab Bay zijn zien we verschillende walvissen spuiten en vlakbij springt er een met een klap op het water, wat een beest en wat een power. In her Engels noemen ze dat een jumper, echt magnifiek, en herkenbaar van de foto’s. Nu zie ik echt dat het een bultrug is.
Het feest is nog niet afgelopen, ook nog een paar bruine beren op de kant aan het grazen en tegen negenen houden 5 rivierotters ons nog uren bezig. Ze komen met zeewier in hun bek naar onze steiger en leggen het eronder. Daar kunnen zij ongestoord lopen en hebben geen last van ons, want wij kunnen er niet komen. We zien ze wel zitten met hun natte ruggen en ze maken een gek knorrend geluid. Wie nu wie wil bekijken weet ik niet, maar allebei zijn we heel nieuwsgierig hoe de ander eruit ziet. Soms met drie koppies tegelijk gluren ze vanonder de steiger, met uitgestrekte nekken om een hoekje naar ons.
In Crab Bay zal toch wel krab zitten. De eerste vangst is waardeloos: een vrouwtje en twee kleintjes, deze moet je terugzetten. De tweede keer vangen we gelukkig een mooi maatje.
De veevoerkorrels die we gekocht hebben voor aas werken niet goed, maar vers gevangen vis werkt heel goed. Van een Amerikaan hebben we een goed aasje gekregen, een buzzbom, deze maakt geluid en trekt visjes aan. Zodoende hebben we binnen de kortste keer vers aas.

Bram belt of we een dag eerdere naar Glacier Bay mogen. Dit is een nationaal park en schijnt heel mooi te zijn. De Witte Raaf is er razend enthousiast over. En het mag….. We nemen afscheid van de Witte Raaf, want die zullen we niet meer zien.
We zeilen naar Glacier Bay en zien verschillende zeeleeuwen, zeeotters, fonteintjes van walvissen en eentje die er zin in heeft en verschillende keren met zijn staart op het water slaat. Waarom ze dat doen hebben de geleerden nog niet uitgevogeld.
We zijn er vroeg en gaan ons melden. Om 11 uur worden we verwacht voor de informatie briefing. Na deze uitleg gaan we voor anker en verkennen het terrein daar, bezoeken het museumpje en wandelen langs de rivier door het mooie groen mossige bos. ‘s Avonds luisteren we naar een lezing van de geschiedenis van GB. In de 17e eeuw is heel de baai onder het ijs gekomen en kunnen de Huna Indianen niet meer leven hier. Het ijs trekt zich nu steeds meer terug, waardoor er nieuwe stukken land vanonder het ijs vandaan komen en weer opnieuw begroeien. In de zomer wordt de baai bezocht door vele bultruggen om hier te foerageren. Het schijnt zeer voedzaam water voor ze te zijn.
Ook komen de zeeotters terug en schuimen de bodem af voor zee-egels en andere schelpdieren. Ze grazen de hele bodem kaal. De deskundigen zijn heel benieuwd wat dat gaan doen met de natuur.

De volgende dag vertrekken we richting North Sandy Cove, het weer is miezerig en er is geen wind. Onderweg zien we veel zeeotters. We laten ons een tijd meedrijven op de stroom met de motor uit. En hopen dat ze wat dichterbij de boot komen. Ze zijn wel heel nieuwsgierig maar dat gaan we niet zien. Het liefst willen we mama met de baby op de buik bewonderen en daar een foto van nemen. We moeten het doen met de verrekijker en hun oppiepende koppies.
Het weer werkt wel een beetje mee gelukkig, als er iets leuks te zien is regent het ff niet en kunnen we uitgebreid filmen en fotograferen. Zo ook bij Marble eiland waar het stikt, stinkt en een oorverdovend lawaai is van de zeeleeuwen. Op alle rotsen zijn 10tallen bullen met hun harem aan het rommelen, ruzie maken, spelen en rotsje aan het glijden. Het lijkt me gezellig om zeeleeuw te zijn. :):):)
De baai is schitterend met zijn besneeuwde toppen , groene bomen, mysterieuze wolken, rotsige stranden en een zwarte beer. Het water is vlak, alles kan er schitterend in weerspiegelen. Het enige wat ontbreekt zijn de papegaaiduikers, die zouden er moeten zijn. Deze zien we de volgende dag en ze hebben nog een kuifje ook.

Deze dag begint mistig van de laaghangende wolken. Na een uur klaart het steeds meer op en als we de volgende baai binnen varen, Blue Mouse Cove, zien we een fonteintje en horen “het”tot we naar bed gaan ademen. (“s Morgens horen we de ademhaling nog) Ankeren met dit geluid en vogelgezang is echt bijzonder.
Langs het strand zien we voor het eerst Eland poep, 10 minuten later vind ik een gewei en nog eens 10 minuten later vindt Bram er een. Ook berenpoep ligt er en heel veel mooie stenen. Als wij weer op de boot zijn lopen er 2 zwarte beren op het strand, als ik er na toe ga met de bijboot vluchten ze snel het bos in. Ondertussen blijven we de walvis maar horen en zien, rustgevend is het.

We varen met een heerlijk zonnetje om 7 uur naar Tarr inlet. Hier zijn verschillende gletsjers. 20 Mijl van te voren komen we al verschillende ijsbergjes tegen. Hoe verder we komen hoe groter ze worden. Ze hebben de mooiste vormen en kleuren. Wit, zwart, blauw en doorzichtig. Als je geen fantasie heb, krijg je het hier wel. Ik zie er vogels, beren, otters staarten van walvissen, dansers en weet niet wat in en elke 10 meter die je verder vaart, zie je er wat anders in. Enkele zien we ook kantelen. Sommigen steken wel een meter diep in het water. Elke schots wil ik wel fotograferen, wat ook gebeurd is aan de foto’s te zien.
10 Kilometer voor we er zijn zien we de gletsjer al en moet Bram zigzaggend door de ijsbergen manoeuvreren. Het lijkt veel dichterbij, maar het is echt nog aardig ver weg.
Bij de gletsjer laten we de dinghy zakken en vaart Bram er dichter naar toe. Het is adembenemend, Bram als een stipje tegen een immense ijswand, verschillend vogelgezang, de bevroren sneeuw knisperend in het zoute groene turkoois water en het oorverdovende lawaai van de krakende gletsjer en afkalvende stukken die in het water donderen. Een stukje verder is er zelfs een modderlawine, die ook een enorm klap veroorzaakt. Na een uur laten we de gletsjer voor de cruiseboten en zeilen overdonderd naar de John Hopkins sound om zeehondenpups op de schotsen te zien liggen. Er is teveel ijs dus en komen niet ver en zien ze niet.
We gaan voor die nacht naar Reid Inlet. Ook hier is een gletsjer, we kunnen hem niet weerstaan en springen in de bijboot om nog meer moois te bekijken. Bram neemt een ijsblokje mee voor in de whisky. Als we terugkomen, worden we bij de Deckadence, George en Brenda, uitgenodigd. Eerst drinken we wat en raken niet uitgepraat over het moois wat we vandaag beleeft hebben en het geluk dat we zo’n schitterende, zonnige dag hebben gehad. We mogen ook nog mee eten van een heerlijke kerrieschotel.

De rest van het verhaal in Glacier Bay krijgen jullie de volgende keer, het wordt anders veel te lang.
Waarschijnlijk hebben veel van jullie al een bericht gekregen dat ons e mailadres gecrasht is.
Een hoop gedonder dus. Nieuwe adres is: brambruinse@hotmail.nl
Fijne zomerdagen en een goede vakantie voor iedereen die snel gaat B en A