weer aan de Atlantische kant

Weer aan de Atlantische kant
Hallo volgers,

Na de kanaalpassage blijven we een paar dagen in Shelterbay marina omdat de windrichting naar Provedencia eiland op de neus is. We vermaken ons er prima en kunnen vaak Nederlands kletsen. Dat is zo lekker na al dat Engels.
We staan er alle ochtenden vroeg op om naar de apen te gaan kijken. Vlak naast de jachthaven is de jungle en het is er vergeven van ze. Vooral de brulapen zijn bijzonder om aan te horen. Ze produceren een soort vliegtuig-onweer geluid. Het is onvoorstelbaar dat zo’n klein lijfje zo’n hard geluid kan voortbrengen. Ze verraden wel waar ze zijn daardoor. Wij vinden dat niet erg en kunnen ze elke dag vinden. Ook de kapucijnapen verraden zichzelf door bladergeritsel en vallende takjes. Beiden slingeren ze lustig van tak naar tak met gebruik van alle ledematen en staart. Regelmatig springen ze van de ene naar de andere boom en overbruggen een paar meter. Ze houden ons goed in de gaten en kijken je nieuwsgierig aan.

De overtocht naar Providencia eiland valt 200 % mee. De eerste uren is de zee bonkig maar wordt steeds rustiger. We kunnen al snel hoog aan de wind zeilen en hebben een mijl stroom mee. We gaan het eerste etmaal zo hard dat we bang zijn om in het donker aan te komen, maar de wind neemt steeds meer af.
Het laatste stukje vangen we drie vissen achter elkaar, eerst een snapper, die ontsnapt. De 2e is een kleine barracuda, die we teruggooien i.v.m. ciguatera. De 3e is een rifvis en smaakt prima bij het avondeten.
Je kunt merken dat er meer schepen met een goed “window”zijn uitgevaren, want we klaren in met 6 boten tegelijk.

Je moet dat hier doen met een agent, meneer Bush. Hij helpt de bootjesmensen met allerlei dingen, maar weet goed te rekenen.
Bram gaat hier naar de kapper, komt kaalgeschoren er vandaan en is daar niet happy mee.
Het eiland doet erg Caribisch aan en is charmant. Iedereen lijkt hier een scooter of brommer te hebben. Het hoogste aantal berijders die we tellen op een is 5, ma met 4 kinderen. Ze vervoeren er van allerlei dingen mee en we hebben de baby’s op de benzinetank zien slapen.
Met de bemanning van de Lonely Planet, Wim en Mathilde maken we een tochtje over het eiland. Wij hebben een zwarte en zij een blauwe scooter. We crossen het hele eiland over en lunchen op het strand. Daarna gaan we snorkelen, daar wordt Bram lek gestoken waar hij dagen last van heeft.
Het snorkelen hier is een waar feestje. Het water is kraakhelder en het koraal en de vissen kleurrijk. Elke dag liggen we erin op een ander plekkie.
Morgen of overmorgen gaan we als de wind het toelaat, naar Low cay, een rif 8 mijl noordelijk van het hoofdeiland. Hopelijk kunnen we er wat kreeften schieten. Deze moeten hier veelvuldig voorkomen.
Groet B en A