Haaien Barracuda's en zwemmende varkens.

Daar zijn we weer 7-5-2011, Highborne Cay, Bahamas

Van de Spaanse Virgins zeilen we naar Rum Cay op de Bahamas. De afstand is 630 mijl en het gaat weer razendsnel: 4 dagen en 2 uur. We vangen in de eerste 2 uur dat we weg zijn al een Spaanse makreel. Een heerlijk visje voor 2 maaltijden. De laatste dag vangen we een barracuda, maar durven deze niet te eten dus mag hij of zij terug naar de grote blauwe zee.
We zijn heel snel aan de zee gewend en kunnen allebei de eerste dag al lezen. Het is regelmatig een harde strijd om het boek weg te leggen. Waardoor de ander zich niet gezien en gehoord voelt. Wij hebben ook een beetje aandacht nodig op zijn tijd. :

Rum Cay
Al snel gaan we naar de kant om het eiland te verkennen. Er wonen een kleine honderd mensen, iedereen zegt ons vriendelijk gedag. Er is een kleine supermarkt , twee restaurantjes en een jachthaven. We voelen ons er gelijk thuis en lopen met veel genoegen rond. De priester nodigt ons uit voor de mis. Hij ziet er stralend uit in zijn gele shirt en korte broek en heeft veel praatjes. Zijn kerkje ziet er ook tip top uit, die is pas geverfd in de blauwe kleur van de Tarpan.
Bij Delores drinken we een colaatje. Zij heeft een prachtige uitstraling en een grappig restaurantje. Een 20 jaar geleden heeft ze een boek over het eiland en haar leven geschreven. Stom genoeg heb ik het niet gekocht en heb daar spijt van. Het geeft weer hoe hard een bestaan kan zijn op een kaal eiland waar weinig mensen wonen.
Het water heeft er zo veel verschillende blauwtinten , ik raak er niet op uitgekeken en het is kraak en kraakhelder. Het lijkt net een mega mega groot zwembad zonder muren.
In een passage snorkelen we en zien veel grote vis en redelijk mooi koraal. We willen eigenlijk langer blijven, maar de wind wordt zuid oost en dan liggen we niet goed in de baai.
De jachthaven is niet druk maar wel gezellig. De eigenaren zijn een Amerikaan en een grote mooie oude rasta neger, die conchfritters voor ons maakt. Ik moet steeds naar hem kijken en kan hem ongemerkt op de foto nemen. De bar van de jachthaven is versierd met kunstwerken van materiaal uit de zee door de eigenaren gemaakt, heel bijzonder.
Er hebben verschillende Amerikanen vakantie huizen op dit eiland, wat ik goed kan begrijpen. Rust, mooie natuur, lieve mensen en goede temperaturen in overvloed.

Conception eiland
We hebben erg hoge verwachtingen en dat is eigenlijk niet goed. Het snorkelen valt tegen en de schildpadden en haaien die in de kreek te zien moeten zijn, zijn volgens mij verstoppertje aan het spelen en doen dat voortreffelijk. De ene dag proberen we de kreek met de dinghy in te varen, maar dat lukt niet, teveel stroom. De dag erop wandelen we via de rotsen en het strand er naar toe. De wandeling is geweldig. In de gaten van de rotsen nestelen de longtails, witte sierlijke vogels met een enorme lange staart. Zij laten ons regelmatig schrikken door hun gesnater en haastig wegvliegen uit de kleinste gaatjes waarbij ze hun vleugels niet ontzien. Sommigen blijven juist angstig zitten en kijken ons hulpeloos aan. Ik neem nog wel een duik in het water, maar zie alleen wat grijze doorzichtige vissen en later een rog op 20 meter afstand. De wandeling gaat langs het strand en over scherp geërodeerd zandsteen. Heen en terug 2 uur lopen. De hele verdere dag liggen we uitgevloerd en de dag er op heb ik spierpijn in mijn bovenbenen.
Het eiland is prachtig, hagelwitte stranden, azuurblauw water en onbewoond. Onder de boot zwemmen constant drie grote koffervissen, die voortdurend met hun lange snuiten in het zand wroeten om eten te vergaren. Bij een paar koraalhoofden vlak bij de boot zien we voor het eerst een citroen haai, plus minus anderhalve meter, zachtgeel en een beetje transparant. Zelfs Bram blijft in het water en observeert hem belangstellend. Ze zwemmen bijzonder gracieus en ze hebben een hele lange staart en vinnen. Hier zien we voor het eerst ook weer verschillende stekelroggen.

Op weg naar Georgetown ontdekken we dat de pilot(" waterreisboek") die we geruild hebben met een paar Duitsers verkeerde waypoints (plaatsbepaling voor de gps) aangeven. En lopen bijna op een zandbank. In tropische wateren kun je met zichtnavigatie gelukkig ook een heel eind komen . Bram stuurt dan meestal en ik heb de uitkijk op de voorpunt.
We gaan tegenover de stad liggen en ook hier is het water kraakhelder en zwemmen er regelmatig schildpadden om de boot.
We willen hier kijken of we kaarten en pilots voor Amerika kunnen bemachtigen. Op het cruisersnetje krijgen we contact met een Amerikaan die ons een pilot geeft voor de intra coastal waterways voor nop. Later komen we de boot zeilend tegen en we maken foto's van elkaar. Als commentaar krijgen we dat we een mooie kleur boot hebben, zij hebben precies de zelfde en die kom je niet vaak tegen. :
Als we boodschappen aan het doen zijn in het stadje, ontmoeten we een paar Denen en raken aan de praat. Zij liggen 12 mijl verderop in een jachthaven. Als we daar naar toekomen kunnen zij ons helpen aan de spullen die we nodig hebben: kaarten van de icw, overzeiler van de oostkust van de States. Ze hebben ook een pilot van Cuba en een vlag. Die mogen we ook wel hebben.
De jachthaven is poepie luxe met fijne douches en wasserette. We maken er een dagje uitgebreid gebruik van en gaan na een gezellige avondje koffiedrinkend in het clubhuis de volgende dag richting Cave Cay

Onderweg er naar toe vangen we een joekel van een dorade, maar helaas verspelen we hem alsnog op de laatste centimeters. Daar blijven we en dagje liggen en gaan het hurricane hole bekijken. Daar is ook en marina en zijn ze al 10 jaar bezig om vakantiehuizen te bouwen. Een werknemer is super vriendelijk en informatief, maar de eigenaar stuurt ons weg met de mededeling dat het een privé eiland is en we in de jachthaven kunnen komen of tanken. Zo niet we eigenlijk wel op kunnen r??.
In de pas daar proberen we te vissen, maar vangen er koraal en blijven er aan hangen. Bram heeft de grootste moeite om het tuig te redden, maar het lukt. We proberen er ook een drift snorkel te maken. Het is wel aardig maar niet echt bijzonder. Ik zie er wel een haai van een twee en halve meter en kijk regelmatig achterom of hij geïnteresseerd in mij is en kom er na 10 minuten toch maar uit.
Van een stel Amerikanen lenen we detail kaarten van de Exumas en maken kleuren kopieën van de route en plaatsjes waar we naar toe willen. Ja we hebben een kopieerapparaat aan boord. Het water waar we overheen moeten is erg ondiep en de kaartplotter is niet erg accuraat. Op weg naar Staniel Cay zijn we er erg blij mee en zijn wat rustiger en minder gestrest tijdens het varen.
Onderweg vangen we 2 grote barracuda's tot grootverdriet van Bram. De volgende tocht wil hij niet meer vissen, bang om weer zo'n kreng te vangen.

Staniel Cay is een grote beestenboel. Het leukste zijn wel de zwemmende varkens. Het is echt geen gezicht. Zodra er een bootje naar het strandje gaat komt de grootste de mensen tegemoet zwemmen en bedelt om eten onder luid geknor. Het liefst komt hij aan boord kruipen en doet verwoede pogingen om met zijn hoeven grip te krijgen op het gladde materiaal van de dinghy. De eerste keer vinden we het doodeng en gooien de koekjes van 5 dollar een pakje veel te snel in het water. Later zien we dat het een hele familie is: vader, moeder met 4 kids. Ook de kleintjes en ma gaan te water als er wat te bikken valt. De meeuwen en blauwe doorzichtige lange speervissen doen gezellig mee. De tweede keer merken we dat de piggies niet zo agressief zijn als we dachten en weer zwemmen pa en ma mee en doen hun mond alvast open, zodat je het eten erin kunt laten vallen. Ze zien er eigenlijk best guitig uit en hebben vriendelijke oogjes.
Veel mensen gaan naar het strand om deze attractie te beleven.
Als we naar de jachtclub varen zien we in het ondiepe water 10 tallen haaien zwemmen, de een nog groter dan de ander. Ik schat de grootste een kleine 4 meter, bbbrrrr?.. ook enkele stekelroggen met een diameter van anderhalve meter. Zij worden gevoerd door de vissers, die aan de kant hun vissen schoonmaken en de bezoekende jachten van de club. Velen zoeken de schaduw op onder de jachten. Ik snap niet dat ze in zulk ondiep water kunnen zwemmen.
Als ik 's middags een duik in het water wil nemen, ligt er een haai in de schaduw van de Tarpan. Nu ga ik al niet zo snel te water, nu duurt het nog langer.
De dag erop gaan we snorkelen in deThunderbolt cave. Er is een scene van een James Bond film opgenomen. Het is er adembenemend, de prachtigste gekleurde vissen zwemmen je tegemoet en willen graag wat te eten. We geven ze een paar stukjes gesneden boterhammen van een dollar per sneetje. We zijn op de goede tijd gegaan er staat niet te veel stroom en het licht is prachtig. Er zijn 2 ingangen. We snorkelen ook een rondje om het eilandje. De randen bloezen over het water en het koraal en de vissen heeft een hoog Pacific gehalte. Zulk mooi en verschillend kleur koraal en grote variëteit aan vis hebben we in lange tijd niet gezien.

De dag daarop vertrekken we vroeg naar Highborne Cay, het is een behoorlijk stuk varen en ze verwachten niet zoveel wind. We zeilen weer aan de lijzijde van de eilanden en hebben daardoor vlak water. De Exumas is een lange sliert van lage eilandjes van kalksteen gemaakt.
Sommige stukken hebben minder water dan we dachten en ik sta soms op de uitkijk voor koraalhoofden, maar alles gaat goed gelukkig.
We ankeren in 4 meter diep water en als alles klaar is trek ik mijn snorkelgerei aan om het anker te controleren. Het is goed ingegraven in het zand en ga verder rondneuzen. Ik voel steeds wat aan mijn lijf en sla wat om me heen. Snel zie ik dat er een zuigvis van 30 centimeter geïnteresseerd in me is. Ik wat minder in hem en probeer hem te verjagen met mijn flippers, echt rustig zwem ik niet meer en ga in versneld tempo terug en klim aan boord. Bram ligt helemaal in een deuk. Ik zeg tegen hem, geef mij maar een zuigzoen, die vind ik interessanter dan een zuigvis.

Morgen gaan we nog even verhuizen naar Allans Cay, het is 1 mijltje varen. Er wonen daar iguanas en die willen we wel ff zien. Hopelijk kunnen we zondag vertrekken naar de States. Het weer window is niet gunstig, heel weinig wind en de komende week wordt dat niet beter. Duim maar voor ons aub. Wordt vervolgd.
Groetjes B en A
Ps. De foto's komen de volgende keer. Er is hier geen internet, alleen als je van de jachthaven gebruik maakt en dat is een te dure hobby voor ons: 2,5 dollar per voet en de Tarpan meet er 36.