WEER VAREN

Hallo allemaal,

De laatste week in Victoria verloopt gezellig. Tim en Denise nemen ons mee naar Pender eiland en introduceren golf-disc aan ons en de Witte Raaf.
Met een speciale frisbee: dikker, kleiner en steviger dan een stranddisc lopen we drie keer 9 holes. Vanaf de “tee” gooien we naar een paal of ijzeren mand. Het is de bedoeling om het in 3 of vier keer te gooien. Dat lukt de nieuwkomers natuurlijk niet zo best, tot groot verdriet van Jan.
De ene keer gooi je naar beneden en de andere keer omhoog. De frisbees gaan alle kanten uit, behalve de goede. Af en toe lijkt het meer een boemerang die terug komt of er staan teveel bomen in de weg, die je geheid raakt. We raken gelukkig geen frisbee kwijt, soms is het wel lang zoeken naar eentje. De omgeving is prachtig, we gaan heuveltje op en af en het bos is bezaaid met rotsen en de bomen vol met heldergroen mos. We lopen voor het eerst de hele dag heerlijk buiten in het zonnetje. We krijgen gelijk een beetje indruk wat ons te wachten staat aan natuur en eilanden.
De volgende dag hebben we allemaal schouder-spierpijn.
Een week later doen we het dunnetjes over vlak bij Victoria. Een nieuw parcours met summiere aanwijzingen, waardoor we veel moeten zoeken naar de holes. De bemanning van de Witte Raaf en wij zijn stukken behendiger geworden. Tim en Denise doen het al vele jaren. Het is een lust om ze te zien gooien met hun verschillende techniek. Ik vind het een superleuke bezigheid en als cadeautje krijgen we 3 discs van Tim om ons onderweg te bekwamen in dit spel.

Voor ons ligt een mega motorboot, die naar Amerika gaat. Daar mogen ze groenten, fruit en bloemen niet invoeren. Ze geven ons de restjes: anderhalve vuilniszak. Wij kunnen er een week van eten, inclusief een salade voor acht man tijdens een bbq op de Vareska. De catamaran van Tony en Katie, die we waarschijnlijk tegen zullen komen richting San Francisco.

Na de laatste klusjes, inkopen en afscheid nemen vertrekken we 30 maart.
Het is eigenlijk te vroeg in het seizoen, maar we kunnen niet langer meer wachten. We hebben 6 maanden in Victoria gelegen en vinden het welletjes. We verwachten veel kou, maar het gunstige is dat de zuidoosten wind vaker waait.
Dik in warmte ondergoed en skikleding verlaten we om 7 uur de haven met een beetje stroom mee. Na een uurtje begint het zonnetje te schijnen en de wind blijft de eerste 4 uur mooi staan. Daarna komt de klad erin, begint het te regenen en gaat de motor aan. De pasgemonteerde kachel op de motor werkt goed en geeft meer warmte dan we verwachten. De temperatuur stijgt tot 15 graden in de kajuit.
Het anker gaat er in op Ganges Harbour, de kop is eraf. De ankerketting wil niet lopen op de schijf. Deze zit te hoog door verkeerd vet, maar wordt de volgende dag verholpen. ’s Avonds vieren we het vertrek met de Bannisters en 3 vrienden van hen met een heerlijk restaurant etentje.
De dag erop vertrekken we naar een veiligere haven, Montague 6 mijl verder. Het ziet er fraai uit, alleen regent het pijpenstelen. De dag daarna maken we in het zonnetje een zware wandeling van vier uur. Het eerste stuk lopen we over de weg, gelukkig is er weinig verkeer. De berg op is heftig, maar de uitzichten naar de vele eilanden en de pas echt de moeite waard. We horen de ferries regelmatig toeteren als ze door de pas varen.
Tijdens het nahijgen, vaart er een Canadese boot langs, die ons uitnodigt voor diner en warme douche.
Dat laten we ons geen 2 x zeggen. Martine, Christiaan en hun 8 jarige dochter Lili wonen al heel wat jaartjes hier op Galiano eiland. In de winter zijn er 1100 inwoners en in de zomermaanden het drie dubbele Het lijkt me geweldig om hier je kind op te laten groeien in vrijheid en geborgenheid.. Hun huis en douche is lekker warm en gezellig en het eten en gezelschap verrukkelijk.
De dag erop willen we verder, maar een depressie steekt daar een stokje voor. ’s Middags gaat de wind liggen en gaan we een wandelingetje aan de andere kant van het eiland maken, ook leuk maar minder spectaculair. De dag erop vertrekken we in de regen naar Nanaimo. Onderweg proberen we de nieuw geïnstalleerde autopilot (zelfstuur als we op de motor varen), maar deze wil niet gaan werken. Bram komt er niet achter of het de software is of het kompas.
We gaan onze eerste pas door. In sommige kan het 15 mijl stromen. De Dodd Narrows passeren wij met slack (tijkering). Er is druk dierenleven, de arenden zwermen boven het water om een visje te verschalken. Verschillende groepjes zeeleeuwen spartelen rond en vermaken ons. Zij zwemmen met meerdere met elkaar. De zeehonden gaan meestal alleen op jacht. Die steken regelmatig nieuwsgierig hun kopje boven water.

Van Nainamo varen we naar Pender Harbour. Hier blijven we een dagje liggen om boodschappen te doen, te internetten , het vuil weg te gooien en hopelijk te douchen.
Groet van B en A en een vrolijk en gezellig Pasen toegewenst.