nog even doorbijten voor het lente wordt

Nog even doorbijten voor de lente begint
Hallo allemaal,

Als we een weekje terug zijn gaan we de bestelde wijn in de zakken doen. Het is een hele toestand voor we er allebei zijn met de bus. Het vullen op zich is een fluitje van een cent. Zakken eerst desinfecteren, slangetje uit de wijnfles laten hevelen en vullen maar. De winkelbaas houdt alles goed in de gaten en helpt waar nodig. We hebben een lift terug geregeld, maar iemand anders brengt ons terug naar de boot met 48 liter wijn. Hoezo alcoholisten. 12 liter wit is wel voor de Witte Raaf. :) :) De volgende dag hebben we een mailtje van onze “taxichauffeur” met een uitnodiging voor begin maart een potluck met andere oceaanzeilers bij iemand thuis.
Laten we de mensen waar dat bij gegeven wordt nu een paar weken later ontmoeten op de steiger. Zij is van origine een Nederlandse en nodigt ons en de Witte Raaf en Deo Volente uit op zondag voor een kop koffie en de week erop voor een chili concarne bij hun thuis.

Op Bram zijn verjaardag gaan we lunchen bij de Canoebrewery. Het eten is heerlijk, alleen de hoplucht is ronduit vies. Het bier vindt Bram gelukkig heel lekker. Daarna gaan we naar het maritiem museum. Er zijn een paar interessante oude boten te zien: de Tilicum en de Trekka.
De Tilicum is een omgebouwde kano waar ze de halve wereld mee overgezeild zijn.
De Trekka is een houten boot van 7 meter waar ze twee keer de wereld mee om gevaren hebben. En dan zitten wij wel eens te piepen dat we een kleine boot hebben. En er zijn nu zoveel navigatiemiddelen en weersvoorspellingen te krijgen, die deze mensen in die tijd niet bezaten.
Er is daar ook een hele oude lift waar Bram natuurlijk wel even in wilde. Vol trots bedient de museummedewerker hem.
Op de bovenste verdieping is een schitterende rechtszaal, die nu niet meer in gebruik is, maar wel mooi is onderhouden en nog in oude staat. Wij gaan op de rechter en gedaagde stoel zitten, even kijken wat het verschil is. Dat maakt wel degelijk uit.

Tijdens de opening van het regeringsjaar worden we verblijd met 22 saluutschoten i.p.v. 16. Koningin Elisabeth van Engeland is 60 jaar aan het hoofd van Canada. Het is een enorm spektakel met een hoop poeha van het leger, het klinkt meer als oorlog door de herrie en de rook dan als een saluut. “s Morgens weet ik al dat er iets gaat gebeuren, want iemand staat de rode loper te stofzuigen. Als we gaan kijken en de gouverneur admiraal is er nog niet mag niemand de rode loper betreden, alleen de afgezant van de koningin. De ministers staan dan ook allemaal op het beton en niet op het pluche. Als hij er is mag iedereen er wel overheen. Ja hier gelden de Engelse regels en niet de Nederlandse. De vervanger van de koningin ziet er apart uit met zijn steek. Als hij aantreedt controleert hij het leger en de Mounties.
Zij zijn grappig om te zien met die ouderwetse uniformen en hoeden. Een van de Mounties draagt een tulband en kan niet meedoen met salueren. Er zijn ook een paar vrouwen, zij vallen op door hun geringe lengte en lijken meer op opgeschoten pubers. Het is leuk om deze opening eens life mee te maken.
Een paar dagen later bezoeken we het prachtige gouvernementgebouw van binnen. Samen met de Witte Raaf krijgen we een rondleiding en onze gids vertelt allerlei smeuïge en interessante anekdotes: De architect die de opdracht gekregen heeft, is pas 25 jaar en heeft veel ideeën gepikt van zijn ooms. Hij krijgt wel de opdracht en heeft verstand van zaken. Hij krijgt een bepaald budget en gaat er ver overheen en levert het gebouw af zonder toiletten, omdat het geld op was.
Er zijn ook een paar gebrandschilderde cadeaus voor de koningin. Een is er jaren zoek geweest en na velen jaren weer gevonden in de kelder. In de ander is echte jade verwerkt.
“The speaker van the House” is van oudsher de boodschapper aan de koning. Dit was geen veilig baantje, want als de koning het niet eens was met de beslissingen, werd hij een koppie kleiner gemaakt. Als traditie wordt de spreker van het huis nog steeds onder veel protest naar voren getrokken door een paar parlementsleden. Hij of zij moet onpartijdig zijn en wordt gekozen. Nu ziet de spreker erop toe dat alles volgens de goede procedures en regels gaat.
Na een heerlijke lunch bezoeken we het vragenuurtje van het parlement en zitten boven op de tribune te luisteren naar hoe oppositie en zittende Kamerleden elkaar de loef af proberen te steken. We horen geen boeh, maar er wordt veel op de bureaus getrommeld. Politiek is overal hetzelfde naar mijn idee. Het is jammer dat we niet alles goed kunnen volgen, sommigen spreken te zacht en soms te hoogdravende taal.

Hier in Victoria is de temperatuur wel ietsje hoger dan in Nederland, maar toch koud. Overdag een graad of 8 en ’s nachts 2. Daarom branden de elektrische kacheltjes de hele dag. Het gevolg is dat er condens is in de boot. De Tarpan is redelijk geïsoleerd, maar onder de waterlijn niet goed genoeg. Bram probeert het beter te maken. De platen die er voor nodig zijn, ga ik halen op de fiets en of de duivel er mee speelt: het waait weer als de verrekte, waardoor ik een aardige windvanger ben.
Voor Bram gaat isoleren moet hij eerst wat roest wegwerken met de rustoleumverf. We kunnen de kachel niet branden vanwege de condens en ook niet koken. De hele dag drinken we koude drankjes, ’s avonds gaan we uit eten bij de Thai en warmen op in de bibliotheek. Om 9 uur sluit die en togen we naar de boot. Het stinkt flink, maar om nu al naar bed te gaan vinden we te gek. Met onze jassen en skisokken aan, benen onder de slaapzak kijken we naar een goede film. Toch niet al te koud en als extra de slaapzak over ons heen, slapen we als roosjes. De volgende dag is de verf droog en kan het kale ijzer bedekt worden. We moeten nog ondervinden of het geholpen heeft.

Tot de volgende keer, groetjes B en A