Suriname
Door: Anja en Bram
Blijf op de hoogte en volg Bram en Anja
07 Februari 2011 | Suriname, Domburg
Hoi allemaal, Domburg, februari 2011.
Ja daar liggen we dan in Domburg. Het lijkt zo dichtbij en het klinkt zo Nederlands, maar we hebben 5100 mijl gevaren, omgerekend is dat 9180 km. We hebben het hier zo druk als een klein baasje. We bezoeken verscheidene keren Paramaribo. Het ernaar toe gaan is geen onverdeeld genoegen. Er zijn busjes, maar wanneer ze gaan is een grote vraag. Je wacht bij de bushalte. Vaak is de andere kant er eerst, stap dan maar in en ga een half uur heen en weer. Als je dit niet doet heb je de kans dat het busje vol is en doorrijdt, zonder jou natuurlijk. Er zijn twee verschillende routes en een maakt een omweg van een drie kwartier. We hebben een aardig idee van de omvang van Paramaribo . Een keer is niet erg een mooie siteseeing tour, maar 4 keer is too much. Voor 5 uur moet je terug, anders gaat het busje niet meer.
Paramaribo is een levendige stad, met een drukke markt. Er staan heel veel mooie houten huizen en iets minder houten karkassen, want bijhouden van bezit doen ze niet. Ze hebben een grote houten kathedraal, gelukkig is die pas helemaal opgeknapt en echt de moeite waard om te bezichtigen. Eigenlijk moet je hem ook ruiken, het interieur is van kaal cederhout en dat ruikt geweldig. Als wij er zijn staat alles open en we klimmen helemaal naar boven en hebben een schitterend uitzicht over de stad. Eenmaal beneden heb ik er spierpijn van en krijgen we op ons donder omdat we zonder vragen naar boven zijn gegaan.
Het dorp Domburg is leuk, het heeft een miljoenen pleintje er staan veel oude mahonie bomen. ;-) Het dorp heeft een lintbebouwing en is aardig wat km.tjes lang. Voor alle dagelijkse behoefte kun je hier prima terecht. De bewoners zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam, zoals alle Surinamers. Ze komen in hun eigen land beter tot hun recht dan in ons land. Vanuit Domburg kun je een ferry nemen en naar de oude plantage Laarwijk varen. We hebben daar een leuke wandeling gemaakt en een heuse boa bewondert.
Bram weet dat hier iemand van de padvinderij woont en via Jan Bakker krijgt hij een telefoonnummer. Het wordt een leuk bezoek aan Henri en Kamla. Ze geven een verrassing verjaardagspartij voor hun zoon en wij zijn ook uitgenodigd. We krijgen een mooi kijkje in de Surinaamse keuken, letterlijk en figuurlijk. Er is heel veel en lekker eten en zien hoe familie gezind ze zijn. ‘s Avonds worden we door de hele familie terug gebracht en zij moeten om 5 uur weer op. Echt heel lief en gastvrij. Het weekend daarna nodigt Henri zijn moeder ons uit om een tochtje langs de oude plantages te maken. Het wordt een gezellig dagje uit en krijgen veel mooie dingen te zien en lekkere dingen te eten.
Het weekend erop komen ze op bezoek bij de Tarpan en eten we wat bij Rita aan de wal.
Met de Rapy en de J en B varen we een paar dagen op de Suriname Rivier, Hele stukken kunnen we zeilen. Door een brug komen we niet zover als we graag gewild hadden. De tocht is mooi en groen. Vele soorten vogeltjes vliegen of liften met ons mee. Bij White Beach zwemmen we achter gaas en kunnen de piranhas ons niet bijten. De laatste avond zijn we geankerd bij een warung en kunnen we gratis internetten en skypen. :)
‘s Maandags gaan we vroeg richting Paramaribo met de bemanning van de J en B en de Rapy om het binnenland in te gaan. We vinden het eng om de boot twee nachten alleen achter te laten. De andere zeilers die in Domburg liggen beloven om erop te letten.
Per bus worden we naar Atjoni gereden en vandaar uit gaan we anderhalf uur met de korjaal naar het eco resort Menimi van Mandje, op de beneden Suriname rivier. We moeten verschillende soula’s passeren. Dit zijn stroomversnellingen, het is opwindend en spannend om met zo’n lange korjaal scherpe bochten om te moeten en stukjes omhoog te gaan. Mandje zit voorin aanwijzingen te geven en bij te peddelen en zijn zoon stuurt. We zitten midden in het regenwoud, alles is groen en de rivier is prachtig met zijn wallen en dorpjes. De Marrons wonen daar. Dit zijn de afstammelingen van de weggelopen slaven en kunnen uitstekend overleven in de bush. De was wordt in de rivier gedaan en ook hun bad is daar en voedsel voorziening in de vorm van vis. Tijdens het wassen en baden zie je veel vrouwen ondertussen een hengeltje uitgooien en ook de kinderen vermaken zich in het water.
Mandje wijst ons een slapende kaaiman aan. Als we te dicht bijkomen glijdt hij het water terug in.
We zijn samen met 4 artsen in opleiding en 2 mannen, Hans en Lars in Menimi. Het is een waar paradijsje, met stroomversnellingen voor de deur. Met oude autobanden kunnen we er van af. Dat laten we ons niet twee keer vertellen en al snel gaan we er doorheen. Het is een beetje uitkijken voor je billen, overal liggen stenen en het water is grauw, maar heerlijk warm, ik schat een graadje of 30.
De volgende dag laten we ons via de buitenste stroom helemaal meedrijven. Het is spannend en je moet goed kijken om op het goede punt weer uit te komen.
We bezoeken een paar dorpjes, een christelijk en een traditioneel. In het laatste vinden de mensen het niet fijn om gefotografeerd te worden, maar voor geld is er over te praten ;-). De ware reden is dat ze denken dat ze daardoor een stukje ziel verliezen
Een klasje op school zingt een mooi liedje voor ons en de kinderen willen ons niet laten gaan en blijven high fives geven met een dikke lach. Deze school is er voor vijf dorpen. De kinderen worden gehaald en gebracht met de schoolboot. Ze krijgen les in het Nederlands. Deze taal wordt onderling niet gesproken. Alle Surinamers spreken Nederlands, maar ik heb vaak het idee dat ik een ander taal spreek en we elkaar niet begrijpen. Dit zal komen door de andere cultuur en manier van leven denk ik.
Ze leven daar in kleine hutjes en weinig comfort. ‘Avonds gaat er een generator aan voor enkele uren. De andere uren is er geen stroom. Er is ook een medische post voor verschillende dorpen. Elke dag voor een andere doelgroep.
’s Middags gaan we met Mandje een bush wandeling maken. We zien hoge woudreuzen en dikke lianen om aan te slingeren, te klimmen en eentje om op te schommelen. Hij en zijn kinderen doen het voor. Bram en ik willen het nadoen, maar wij geven een andere voorstelling. Binnen een paar tellen liggen we op ons rug met de beentjes omhoog.
Hij laat ons de trommelbomen zien en horen. Op de wortels kun je met een stok flink geluid maken en zo anderen je plaats bekend maken. Vroeger maakten ze hier gebruik van als een soort tam tam. We zien een reuze sprinkhaan en soldaten sprinkhanen. Het ruikt vochtig in het bos en dat is het ook, want het regent pijpenstelen.
We worden op het resort goed verzorgt. Twee keer per dag warm eten en ’s morgens warme broodjes met ei of worst. De hele dag is er koffie en thee.
De laatste avond geeft hij met zijn kinderen een dansvoorstelling en wij dansen lustig mee. Erg gezellig.
Mandje heeft alles zelf opgebouwd en runt de zaak met zijn familie. Hij heeft 23 kinderen bij 4 vrouwen. Nu leven er 1 vrouw en 8 kinderen met hem op het resort. Als er iemand naar Suriname gaat is dit resort een echte aanrader voor niet teveel geld. Wij slapen in een huisje met de Rapy en de J&B, met ieder een slaapkamer met een persoonsbedden met klamboe.
We zijn door de voorzorgsmaatregels geen enkele keer gestoken. In Domburg is het elke avond raak. Het schijnt dat muggen zich onder tafelbladen schuil houden. We eten elke avond bij Rita’s eethuis. Het is spotgoedkoop en in de bloedhitte koken is geen pretje. Je moet wel van nasi en bami houden, maar patat is ook te krijgen en heerlijke groenten en natuurlijk sateetjes.
.
We bezoeken een Nederlandse winkel, de Tulip, en kopen voor een half jaar dropjes en andere lekkere dingen. :) Als we daar zijn komen we Lars tegen die we ontmoet hebben bij Mandje. Toeval bestaat niet.
De mast en verstaging is gecontroleerd, de motorolie ververst. Nu nog verse spullen in huis halen, kijken op het postkantoor of het pakketje met zeekaarten er is en dan is tijd om weer verder te gaan. We willen naar Tobago – andere Caribische eilanden – oostkust Amerika – st Laurens rivier en Grote Meren.
Lieve groeten van Bram en Anja
Ps nog een rectificatie van het vorige verslag. De fregatvogels die op gieren leken, waren gieren :)
Volgende keer der rest van de foto's nu lukt het niet, slechte internet verbinding
Ja daar liggen we dan in Domburg. Het lijkt zo dichtbij en het klinkt zo Nederlands, maar we hebben 5100 mijl gevaren, omgerekend is dat 9180 km. We hebben het hier zo druk als een klein baasje. We bezoeken verscheidene keren Paramaribo. Het ernaar toe gaan is geen onverdeeld genoegen. Er zijn busjes, maar wanneer ze gaan is een grote vraag. Je wacht bij de bushalte. Vaak is de andere kant er eerst, stap dan maar in en ga een half uur heen en weer. Als je dit niet doet heb je de kans dat het busje vol is en doorrijdt, zonder jou natuurlijk. Er zijn twee verschillende routes en een maakt een omweg van een drie kwartier. We hebben een aardig idee van de omvang van Paramaribo . Een keer is niet erg een mooie siteseeing tour, maar 4 keer is too much. Voor 5 uur moet je terug, anders gaat het busje niet meer.
Paramaribo is een levendige stad, met een drukke markt. Er staan heel veel mooie houten huizen en iets minder houten karkassen, want bijhouden van bezit doen ze niet. Ze hebben een grote houten kathedraal, gelukkig is die pas helemaal opgeknapt en echt de moeite waard om te bezichtigen. Eigenlijk moet je hem ook ruiken, het interieur is van kaal cederhout en dat ruikt geweldig. Als wij er zijn staat alles open en we klimmen helemaal naar boven en hebben een schitterend uitzicht over de stad. Eenmaal beneden heb ik er spierpijn van en krijgen we op ons donder omdat we zonder vragen naar boven zijn gegaan.
Het dorp Domburg is leuk, het heeft een miljoenen pleintje er staan veel oude mahonie bomen. ;-) Het dorp heeft een lintbebouwing en is aardig wat km.tjes lang. Voor alle dagelijkse behoefte kun je hier prima terecht. De bewoners zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam, zoals alle Surinamers. Ze komen in hun eigen land beter tot hun recht dan in ons land. Vanuit Domburg kun je een ferry nemen en naar de oude plantage Laarwijk varen. We hebben daar een leuke wandeling gemaakt en een heuse boa bewondert.
Bram weet dat hier iemand van de padvinderij woont en via Jan Bakker krijgt hij een telefoonnummer. Het wordt een leuk bezoek aan Henri en Kamla. Ze geven een verrassing verjaardagspartij voor hun zoon en wij zijn ook uitgenodigd. We krijgen een mooi kijkje in de Surinaamse keuken, letterlijk en figuurlijk. Er is heel veel en lekker eten en zien hoe familie gezind ze zijn. ‘s Avonds worden we door de hele familie terug gebracht en zij moeten om 5 uur weer op. Echt heel lief en gastvrij. Het weekend daarna nodigt Henri zijn moeder ons uit om een tochtje langs de oude plantages te maken. Het wordt een gezellig dagje uit en krijgen veel mooie dingen te zien en lekkere dingen te eten.
Het weekend erop komen ze op bezoek bij de Tarpan en eten we wat bij Rita aan de wal.
Met de Rapy en de J en B varen we een paar dagen op de Suriname Rivier, Hele stukken kunnen we zeilen. Door een brug komen we niet zover als we graag gewild hadden. De tocht is mooi en groen. Vele soorten vogeltjes vliegen of liften met ons mee. Bij White Beach zwemmen we achter gaas en kunnen de piranhas ons niet bijten. De laatste avond zijn we geankerd bij een warung en kunnen we gratis internetten en skypen. :)
‘s Maandags gaan we vroeg richting Paramaribo met de bemanning van de J en B en de Rapy om het binnenland in te gaan. We vinden het eng om de boot twee nachten alleen achter te laten. De andere zeilers die in Domburg liggen beloven om erop te letten.
Per bus worden we naar Atjoni gereden en vandaar uit gaan we anderhalf uur met de korjaal naar het eco resort Menimi van Mandje, op de beneden Suriname rivier. We moeten verschillende soula’s passeren. Dit zijn stroomversnellingen, het is opwindend en spannend om met zo’n lange korjaal scherpe bochten om te moeten en stukjes omhoog te gaan. Mandje zit voorin aanwijzingen te geven en bij te peddelen en zijn zoon stuurt. We zitten midden in het regenwoud, alles is groen en de rivier is prachtig met zijn wallen en dorpjes. De Marrons wonen daar. Dit zijn de afstammelingen van de weggelopen slaven en kunnen uitstekend overleven in de bush. De was wordt in de rivier gedaan en ook hun bad is daar en voedsel voorziening in de vorm van vis. Tijdens het wassen en baden zie je veel vrouwen ondertussen een hengeltje uitgooien en ook de kinderen vermaken zich in het water.
Mandje wijst ons een slapende kaaiman aan. Als we te dicht bijkomen glijdt hij het water terug in.
We zijn samen met 4 artsen in opleiding en 2 mannen, Hans en Lars in Menimi. Het is een waar paradijsje, met stroomversnellingen voor de deur. Met oude autobanden kunnen we er van af. Dat laten we ons niet twee keer vertellen en al snel gaan we er doorheen. Het is een beetje uitkijken voor je billen, overal liggen stenen en het water is grauw, maar heerlijk warm, ik schat een graadje of 30.
De volgende dag laten we ons via de buitenste stroom helemaal meedrijven. Het is spannend en je moet goed kijken om op het goede punt weer uit te komen.
We bezoeken een paar dorpjes, een christelijk en een traditioneel. In het laatste vinden de mensen het niet fijn om gefotografeerd te worden, maar voor geld is er over te praten ;-). De ware reden is dat ze denken dat ze daardoor een stukje ziel verliezen
Een klasje op school zingt een mooi liedje voor ons en de kinderen willen ons niet laten gaan en blijven high fives geven met een dikke lach. Deze school is er voor vijf dorpen. De kinderen worden gehaald en gebracht met de schoolboot. Ze krijgen les in het Nederlands. Deze taal wordt onderling niet gesproken. Alle Surinamers spreken Nederlands, maar ik heb vaak het idee dat ik een ander taal spreek en we elkaar niet begrijpen. Dit zal komen door de andere cultuur en manier van leven denk ik.
Ze leven daar in kleine hutjes en weinig comfort. ‘Avonds gaat er een generator aan voor enkele uren. De andere uren is er geen stroom. Er is ook een medische post voor verschillende dorpen. Elke dag voor een andere doelgroep.
’s Middags gaan we met Mandje een bush wandeling maken. We zien hoge woudreuzen en dikke lianen om aan te slingeren, te klimmen en eentje om op te schommelen. Hij en zijn kinderen doen het voor. Bram en ik willen het nadoen, maar wij geven een andere voorstelling. Binnen een paar tellen liggen we op ons rug met de beentjes omhoog.
Hij laat ons de trommelbomen zien en horen. Op de wortels kun je met een stok flink geluid maken en zo anderen je plaats bekend maken. Vroeger maakten ze hier gebruik van als een soort tam tam. We zien een reuze sprinkhaan en soldaten sprinkhanen. Het ruikt vochtig in het bos en dat is het ook, want het regent pijpenstelen.
We worden op het resort goed verzorgt. Twee keer per dag warm eten en ’s morgens warme broodjes met ei of worst. De hele dag is er koffie en thee.
De laatste avond geeft hij met zijn kinderen een dansvoorstelling en wij dansen lustig mee. Erg gezellig.
Mandje heeft alles zelf opgebouwd en runt de zaak met zijn familie. Hij heeft 23 kinderen bij 4 vrouwen. Nu leven er 1 vrouw en 8 kinderen met hem op het resort. Als er iemand naar Suriname gaat is dit resort een echte aanrader voor niet teveel geld. Wij slapen in een huisje met de Rapy en de J&B, met ieder een slaapkamer met een persoonsbedden met klamboe.
We zijn door de voorzorgsmaatregels geen enkele keer gestoken. In Domburg is het elke avond raak. Het schijnt dat muggen zich onder tafelbladen schuil houden. We eten elke avond bij Rita’s eethuis. Het is spotgoedkoop en in de bloedhitte koken is geen pretje. Je moet wel van nasi en bami houden, maar patat is ook te krijgen en heerlijke groenten en natuurlijk sateetjes.
.
We bezoeken een Nederlandse winkel, de Tulip, en kopen voor een half jaar dropjes en andere lekkere dingen. :) Als we daar zijn komen we Lars tegen die we ontmoet hebben bij Mandje. Toeval bestaat niet.
De mast en verstaging is gecontroleerd, de motorolie ververst. Nu nog verse spullen in huis halen, kijken op het postkantoor of het pakketje met zeekaarten er is en dan is tijd om weer verder te gaan. We willen naar Tobago – andere Caribische eilanden – oostkust Amerika – st Laurens rivier en Grote Meren.
Lieve groeten van Bram en Anja
Ps nog een rectificatie van het vorige verslag. De fregatvogels die op gieren leken, waren gieren :)
Volgende keer der rest van de foto's nu lukt het niet, slechte internet verbinding
-
07 Februari 2011 - 20:43
Jurgen En Anouschka:
Het klinkt weer fantastisch allemaal!
Hier staan de dagen in het teken van luiers, boertjes en kusjes, want onze tweede dochter Linde is geboren. Alles gaat goed met haar, ze is een heerlijk meisje, met ...
een dikke bos donkerbruin haar :-)
tzt sturen we wel foto's. Veel plezier onderweg naar en op Tobago! -
07 Februari 2011 - 20:59
Helga & René:
Toevallig afgelopen 2 weken Suriname bij 3-op-reis op de zondagavond. Prachtig!
Saint Lawrence? Great Lakes? Nee hoor, wij zijn niet, echt niet, helemaal niet, maar dan ook echt in de verste verte niet jaloers hoor!!! We hebben nog wel wat documentatie hier waar je daar (in de Carib) niet zo snel aankomt. Laat ff weten of jullie interesse hebben, dan kunnen we het misschien opsturen.
Groetjes,
Helga & René -
08 Februari 2011 - 06:36
Willy:
Wat een avonturen weer. Wel weer heel leuk om te lezen. Gisteren bij 3 op reis gezien waar jullie geweest zijn. Erg mooi en indrukwekkend. Nu lekker naar Tobago. Misschien iets meer wind en dus wat prettiger weer.:)
Heel veel liefs, knuffels
Willy -
08 Februari 2011 - 11:43
Marcel:
Hallo Bram en Anja,
Tjonge, wat maken jullie toch veel mee. En dan te bedenken dat we ons op kantoor hier druk moeten maken om alle dagelijkse dingen in goede banen te leiden. Wij zullen hier wel hard doorwerken hoor. Geweldig dat jullie dit allemaal mee kunnen maken. Gelukkig schijnt vandaag voor het eerst sinds lange tijd weer eens de zon hier.
Ps. Bram, volgens mij ben je theoretisch nog steeds in dienst, dus ik verwacht eigenlijk wel het traditionele stukje taart morgen. Alvast een hele fijne verjaardag toegewenst.
Groetjes,
Marcel -
08 Februari 2011 - 14:59
Roel, Marja En Masha:
Dag wereldreizigers,
ziet er weer fantastisch uit, leuk dat wat jullie laten zien aan ons afgelopen zondag ook bij BNN te zien was. Lijk me er leuk zo'n tocht over de rivier, zelf hebben wij het in Thailand gedaan en dan zie je toch meer van de natuur dan vanaf de weg.
Bram alvast gefeliciteerd met je 60e ò nee je 58e verjaardag. We gaan nog ff skypen want ik hoorde van Henk dat de reisplannen bijgesteld zijn.
Grt -
08 Februari 2011 - 15:34
Roos De Graaff:
Hallo genieters, nou ik geniet weer heel erg mee door jullie verslag en foto's. Erg leuk om op deze manier wat aan de weet te komen over Suriname.
Ben benieuwd naar de volgende bestemming. En als ik het goed lees: alvast Happy Birthday en natuurlijk nog heel veel gezonde en avontuurlijke jaren saampies erbij. Vis-taartje maar om het te vieren?
Groetjes Roos.
P.s. ik geniet op dit moment heel erg van het prachtige-het lijkt wel lente-weer. -
08 Februari 2011 - 19:50
Dick:
Te laat...........gefeliciteerd.
Het verslag was weer TOPPIE , genieten van zo ver weg.
Behouden vaart.........en tot het volgende reisverslag.
Groet Dick (KONE.........vroeger hahahahahahaha) -
08 Februari 2011 - 22:35
Henk En Barbara:
Lezen we zomaar op de site dat Bram jarig is.
Hartelijk gefeliciteerd van de Rapy!
We hopen dat je een Djogo mee hebt genomen voor onderweg. -
09 Februari 2011 - 06:58
Jeannet En Anrico:
Van harte gefeliciteerd.Bram.
Wat een fantastische reis in een lekker warm Suriname.
Jullie maken veel mee in een steeds wisselende omgeving. We hebben via Henk gehoord van jullie verdere plannen en zijn benieuwd hoe het verder zal verlopen.
Veel geluk en goede vaart
Jeannet en Anrico -
12 Februari 2011 - 21:35
Henri:
Ahoi, zeezeilers, het was de bedoeling om jullie woensdag te feliciteren via jullie mobielnummer (dacht dat het een sateliet telefoon was) maar natuurlijk lukte dat niet. In elk gevel liever te laat dan nooit, als nog gefeliciteerd. ik hoop dat jullie goed weer hebben gehad, wan een dag na vertrek begon het hier als een bezetene te regenen. De wind was vanaf zondag vrij straf he. en dat was ie dinsdag ook nog. tja een biertje op jullie gezondheid was er voor mij niet bij. Ik had de hele dag last van mijn maag met als resultaat een bezoekje tegen 11 uur 's avonds aan de Spoed Eisende Hulp, na een intraveneuze injectie mocht ik gaan. Kamla maakt het goed en heeft het ook nog over jullie en de boot, terwijl Roel volgens mij een de smaak te pakken heeft van het water
verder een goede reis en vergeet niet om te melden wanneer jullie richtin St. Maarin koersen. Mijn neef heeft ook gevraagd om jullie nummer en kijkt naar jullie uit
een goede vaart
henri -
13 Februari 2011 - 18:02
Nelly Horstink:
Dag Bram en Anja,
Allereerst een groet van je meest zuidelijke collega Nelly uit Limburg.
Ik heb net jullie reis bekeken op je site.
Wat fantastisch en ik vind het zeker ook wel spannend zo'n oversteek naar de andere kant van de wereld met al die vreemde beesten zoals je schrijft een sprinkhaan zo groot als een vogeltje.
Bram geniet samen met Anja met volle teugen van het leven dat je nu mag beleven.
Goede reis verder en de groetjes van
Nelly -
15 Februari 2011 - 11:38
Majella Maessen:
Hallo Bram en Anja,
wat heerlijk om jullie reisverslagen te lezen en wat zien jullie allemaal, geweldig.
Ok ben ook in Suriname geweest, mijn zusje werkte daar op de Nederlandse Ambassade en ik heb haar toe opgehaald en heb daar heel veel gezien, wat een natuur. Ook op Trinidad en Tobago geweest, ik heb daar vrienden wonen en heb met hen het hele eiland gezien en gevlogen naar Tobago. Ongerepte stranden en lieve mensen. Jullie moeten als het mogelijk is naar Pidgen Point gaan op Tobago, beroemd van vvel films.
Wacht nu weer op volgende reisverslag. Lieve groeten van Majella -
20 Februari 2011 - 23:39
Maartje-marijke:
Hoi bram en anja !!
ik heb even jullie site gelezen !!
Hoe gaat het met jullie?! zijn jullie nog in Suriname of alweer op weg naar het volgende punt?! een punt waar het niet zo veel regent als hier:S!!
geniet lekker samen !!
Veel groetjes van maartje (van menimie:)) -
22 Februari 2011 - 18:09
Henk Huizinga.:
Hallo zeilers in Suriname. IK geniet van jullie belevenissen in Suriname en verder tijdens de zeil tocht.Ik ben erg benieuwd wie toch die Kamla is uit jullie verhaal. Ik ben 4 jaar geleden in Suriname geweest en heb toen een erg auto ongeluk gehad en werd prima verzorgd door een mevrouw die ook Kamla heette. Een Hindoestaanse Mevr. van pl.m 50 jaar. Mijn email adres. henk241041@gmail.comVeel zeilplezier nog Groetend. -
01 Maart 2011 - 13:06
Fons En Netty Uit :
Hebben jullie meegemaakt in domburg,gezellig aan de langetafel bij rieta.
Hebben jullie reisverslag gelezen en alle foto,s gezien,geweldig.
Ga vanavond de groeten brengen bij je broer in de groenelaan.
Wens jullie verder een goede reis
Fons en Netty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
