van beesten naar mensen dierentuin

Hai daar zijn we weer,

Het afgelopen stuk wat we gevaren hebben is een grote Zoo van zeedieren. Alleen de walvissen zien we nog niet. Die komen in november weer richting Mexico, kunnen we ongetwijfeld dan weer aanschouwen.
In Monterey liggen we in een jachthaven, de ankerplaats is te open en daardoor hobbelig. De zeeotters en zeeleeuwen zwemmen onder de Tarpan door. Op de pier liggen honderden te blèren en te zonnebaden. Op de Fisherman wharf doen de toeristen hetzelfde.
Van daaruit gaan we naar Still Water Cove. Een schitterend plekje met een zeer beroemde golfbaan naast ons: Pebble beach. Een baan zonder wier leidt ons naar een ankerboei. De vriendelijke havenmeester komt ons tegemoet en vertelt verschillende wetenswaardigheden. Ook hier veel zeeleven. De baai doet zijn naam geen eer aan. ’s Morgens vroeg worden we uit ons bed gesmeten en om 10 uur vertrekken we met de staart tussen de benen naar Morro Bay. Brekers rollen door de baai op 50 meter afstand van de boot. De Vakasa vertrekt ook en de hele dag en nacht zijn we op een paar mijl afstand van elkaar. Helaas moeten we alles motoren.
Als we Morro Bay invaren zwemmen de otters en zeeleeuwen rond de boot en vliegen de meeuwen, aalscholvers en pelikanen erover heen.
Bram koopt nieuwe sandalen hier en wordt geholpen in het Nederlands. Saskia woont hier 25 jaar en in de volgende baai, San Louis Obispo nemen haar man en zij ons mee naar de farmersmarkt. Ze hebben daar een steegje, wat helemaal beplakt is met kauwgom, ja en ook op de grond: de bubblegum alley. Een beetje smerig is het wel, maar ook kleurig.
Het is gezellig en makkelijk om Nederlands te praten i.p.v. Engels. Dat gaat ons toch beter af   .
Samen met Katie en Rizzo de hond maak ik een tochtje met de kajak. We kunnen op 5 meter afstand een zeeotter bewonderen die een showtje weggeeft van een wasbeurt, terwijl hij ingepakt is in het zeewier, zodat de stroom hem minder meeneemt. Een strandlanding met een beetje swell is nieuw voor haar . Mijn landing gaat beter, maar terug in het water schep ik water, wier en zand. We zijn een kwartier bezig om de kajak schoon te maken. Jammer dat de Tarpan weinig ruimte heeft, anders zou er een kajak komen.
’s Morgens vroeg jagen dolfijnen urenlang de vissen op en al het andere zeeleven komt erop af en pikt een graantje mee. Overal om eens heen is leven, je weet niet waar je moet kijken. Foto’s maken gaat niet want het gaat zo vliegensvlug en de camera is te langzaam. Iedereen van de bootjes staat op het dek te genieten.
Van Morro Bay varen we naar Cojo Anchorage. We hebben geen hoge verwachtingen van deze ankerplaats, er is weinig bescherming. Het is er betoverend. Er liggen al 5 andere bootjes geankerd. De zon gaat helrood onder en de volle maan komt feloranje op. De zeeleeuwen liggen te blaffen op de grote meerboeien en verschillende soorten vogels scheren over het water in het mooie licht van de zon en de maan. De bergen zijn kaal, maar gaaf van vorm en een kudde koeien grazen er op. We hebben diner op het terras.
We vertrekken met het eerste licht naar San Miguel eiland, we hebben redelijk geslapen.
We zijn nu Point Conception om. Het water en de omgeving is stukken warmer geworden. Het zeewater is rond de 20 graden en buiten ook, en ’s middags warmer. Een heerlijk temperatuurtje om van alles te doen.
Op de west punt wonen duizenden zeeleeuwen, we ruiken en horen ze al van verre. We kunnen er jammer genoeg niet heel dichtbij komen. We ankeren aan de noordoostkant. Het ziet er heel mooi uit, helder turkoois water met veel wier en op de wal liggen de zeehonden te slapen en te zonnen. Deze zijn een stuk rustiger dan hun leeuwen familie. We kunnen ze op 5 meter afstand benaderen. De grote bull en wat kleineren houden ons wel goed in de gaten. Ze graven zich heerlijk in het zand in en om af te koelen gooien ze met hun flippers zand over hun lijf.
Ik zou er graag een dagje blijven, maar het weer gaat verslechteren en we willen de Painted Caves gaan bekijken. Deze zijn aan de windkant dus veel wind kunnen we niet gebruiken.
“s Morgens vroeg komen we eraan. We laten de bijboot zakken en Bram roeit naar de grotten. Ik blijf achter op de boot. Bram heeft zijn twijfels of we bij de juiste grot zijn. Hij gaat wel naar binnen, maar er staat branding in de grot. Hij heeft weinig ruimte om te roeien en breekt bijna zijn spaan. Ik ga na hem met de waarschuwing niet te diep te gaan. Dat wil ik ook helemaal niet want het is eng. Ik hoor de zee in de grot donderen en wil niet door brekers verrast worden. Als ik terug kom gaan we toch nog even om het hoekje kijken en jawel daar is de juiste spelonk. Deze is veel wijder, hoger en schitterend van allerlei natuurlijke kleuren. En gelukkig geen brekers binnen. Er zijn 4 kamers en in de laatste stinkt het verschrikkelijk naar de zeeleeuwen en het is een hels kabaal. Hun oogjes lichten op door de zaklamp en als we dichtbij komen floepen ze onder protest het water in. Het water drupt van de zolder en de wanden. Door de hoogte is het vrij licht in de grot, alleen de laatste kamer is pikzwart.
Onderweg naar de volgende ankerplaats zien we veel zeeleeuwvinnen het wier uitsteken. In kleine groepjes liggen ze zo te slapen in het water, als we te dichtbij komen, steken ze nieuwsgierig hun hoofd boven water en verdwijnen dan.

Op weg naar Marine Del Rey hebben we een uur lang razendsnelle dolfijnen om de boot. Ze springen vrolijk uit het water, maar ze willen helaas niet op de foto. We komen nu in een andere dierentuin terecht, LA, Los Angelos. In de Pacific Marine Jachtclub worden we zeer gastvrij ontvangen en mogen er drie dagen gratis liggen. Daar maken we dankbaar gebruik van en bezoeken het Getty Centre per bus. Het is een gigantisch, gratis museum in de schitterendste omgeving en van prachtige architectuur. Ze hebben lichte stenen gebruikt en veel marmer. De tuinen zijn echt af. We lopen verschillende zalen af en zien de blauwe irissen van van Gogh. Er is kunst vanaf de Middeleeuwen tot nu. We kunnen niet alles bekijken, want we willen ook nog naar Hollywood met de bus dagpas. Als we daar aankomen vullen we eerst onze magen met een pizzaatje en drumstickjes. Daarna gaan we de “dierentuin” in.
We lopen over de walk of fame en zien veel sterren, op het plaveisel dan, met beroemde namen. Het is druk en een hele kermis met veel auto’s, sightseeing busjes, fotograverende toeristen en mooie etalages. Veel mensen lopen verkleedt rond om een centje te verdienen. Eindelijk zien we dan ook de letters Hollywood doorschemeren door een doorkijkje. “De weg naar Hollywood” is vol met citaten van vele mensen die uit het niets beroemd zijn geworden. Heel gaaf om te zien en te lezen.
De boot ligt vlak bij de wijk Venice en het strand. We kunnen een fiets lenen en samen peddelen we de boulevard over tot Malibu. Erg leuk, veel muziek en strandtentjes met eten, drinken en kunst.

Bram vertrouwt de motor niet, de temperatuur loopt te hoog op als we meer toeren draaien dan normaal. Hij neemt contact op met wat experts in Nederland. Hij checkt verschillende dingen. Daarbij hoort ook de water invoer van de uitlaat. Met een ijzeren trekveer ga ik te water en poer hem door. Met geen mogelijkheid krijg ik hem er weer uit. Nu moet de baas ook te water, maar hij krijgt het niet voor elkaar. Wat nu? Met de draadknipper knipt hij de 6 meter teveel eraf. Nu steekt er nog maar een klein stukje uit. Met een zijkniptang gaat hij hem weer te lijf. Proestend, half verzopen komt hij boven……. maar het is wat gekomen. In een seconde kan ik de rest eruit trekken. Opgelucht klimmen we aan boord van de Tarpan, nadat ik gecheckt heb of de doorvoer niet beschadigd is.
Op Catalina Eiland worden we uitgenodigd door Mo en Beverly voor een heerlijk en gezellig diner. We nemen afscheid van Tony en Katie, in Mexico hopen we elkaar weer tegen te komen.
Op weg naar San Diego gaat de kraan van de motor niet goed dicht, zal hij toch beschadigd zijn? Midden op zee ga ik het water in en ontdek een sliert wier in de inlaat. Het gaat er makkelijk uit. Gelukkig niets stuk.
De oceaan is weer helder blauw met goed zicht. Ik wil er gelijk niet meer uit.
In San Diego in de jachthaven haalt Bram de warmtewisselaar eruit om schoon te laten maken. ( als dat nodig is, maar dat zal wel). Nu maar hopen dat het helpt. Want een nieuwe kunnen we bestellen, maar de levertijd is 2 tot 3 maanden.
Wordt vervolgd
Zonnige groet van B en A