weer in Amerika, met onderbrekingen naar SF
Blijf op de hoogte en volg Bram en Anja
31 Augustus 2012 | Verenigde Staten, San Francisco
Weer in Amerika voor een paar maanden en met onderbrekingen naar S F
Hallo allemaal,
Het wordt weer tijd voor een verhaal op de website.
Het kotterstag beslag is gelukt. Het oude is opnieuw gelast en het is een versterkingsbruggetje rijker geworden. Door het lassen is het flink vervormt en heeft Bram veel moeite moeten doen om het weer een beetje in fatsoen te maken. Het zit weer op de mast gemonteerd en nu maar hopen dat het weer jaren mee kan.
We nemen afscheid van Roger en Joycelyn op de Tarpan onder het genot van een lekker wijntje en zelfgerookte zalm. Wie weet gaan we ze in Nederland weer eens ontmoeten.
Na veel geborrel op de Deo Volente van R en R zeilen we naar Roche Harbour op De San Juan eilanden en klaren daar in. De Amerikanen zijn altijd een beetje paranoia daarmee, maar dit keer viel het mee. De beambte is nieuw, werkt normaal bij de ferrie en weet niet veel. We zijn weer op Amerikaans grondgebied en zullen daar tot eind oktober blijven.
We ontmoeten de Bannisters in Garrison Bay en hebben een gezellig weerzien met borrel en potluck bbq. Overdag maken we samen met hun en een Frans koppel een wandeling naar het Engelse kamp. Om een varken is daar 12 jarige oorlog tussen de Amerikanen en de Engelsen geweest. De Engelsen hadden een beter en gezelliger kamp gemaakt dan de Amerikanen.
In het museum werkt een Nederlandse vrijwilligster met haar man. Het is interessant om te horen hoe hun de gepensioneerde dagen doorkomen. Zij trekken met hun camper het hele land door om op verschillende plaatsen als vrijwilliger bij te springen en voorlichtingen te geven.
’s Morgens zie ik drie zeehonden bij een boei liggen en wil die eens mooi op de foto zetten. Ik kan dan niet de buitenboordmotor gebruiken, want dat maakt te veel herrie. Met alleen de uiteinde van de roeispanen, plat op mijn buik in de dinghy, peddel ik er traag naar toe en neem af en toe een foto. Ik kan nog steeds dichterbij komen. Als ik op 10 meter afstand ben floepen ze toch maar snel in het water. Bram neemt mij ondertussen, zonder mijn medeweten op de film. Wie kijkt naar wie?
De volgende stop is Port Angeles. We willen daar wat inslaan voor de oversteek naar San Francisco. Bram vervangt er eerst slangen voor de watertank en de volgende dag willen we boodschappen gaan doen. Het weerbericht steekt daar een stokje voor. De Juan de Fuca Straat die we door moeten, is berucht voor zijn harde tegenwind. Deze staat vandaag niet, maar morgen wel. Dan maar inkopen doen in Neah Bay. We vertrekken eigenlijk te laat denken we om de stevige stroom lang mee te hebben, maar gaan toch om geen tegenwind de volgende dag te hebben. De stroom is ons goed gezind en hebben hem de hele weg mee.
Neah Bay is een Indianenreservaat en verkopen helaas geen alcohol. Heel jammer voor Bram: de bier voorraad is op. Voor bier is hij erg inventief. Hij mailt de Vakasa, van Tony en Katie, die in Port Angeles zijn. Zij nemen wat bier mee. We mogen bij de bierleverancier gelijk vers gevangen zalm mee eten. Ondertussen wordt het weer uitgebreid bestudeert en besproken en een hoop gelachen.
Na een paar dagen ziet het weerbericht er goed uit en verlaten we de baai samen met een Franse boot en de Vakasa, in de mist. Er is weinig wind, om 11 uur zetten we de halfwinder erop en gaan lekker. Ondertussen slaan we een zalm aan de haak, waar we 4 keer van kunnen eten. Njam njam. De dag erop hebben we weer beet. Het moet een vreselijke grote geweest zijn, want de vismolen slaat bijna op tilt. Deze verliezen we al snel .
De nachten op zee zijn betoverend met zijn lichtende zee en een hijgende dolfijnen naast de boot. De maan is nog heel smalletjes en laat zich maar een paar uur zien. Op de gribs, computerweerberichten, die je op de ssb binnen kunt halen, zien we het weer verslechteren en besluiten om Newport aan te lopen. Na twee etmalen zeilen, lopen we daar binnen en blijven daar twee nachten. Het is en leuke plaats, bij de visfabrieken kun je de zeeleeuwen vanaf een pier van heel dichtbij bewonderen. Het zijn over het algemeen mannetjes zonder harem, die onder de wondjes zitten. Op de pier een beetje verder zitten de vrouwtjes met hun jongen.
De steiger waar die gasten verblijven is bijna vergaan. De gemeente heeft geen geld voor een nieuwe en vraagt aan de toeristen een donatie. Is wat voor te zeggen, want het is vreselijk leuk om deze koddige beesten van dichtbij te observeren.
Na twee nachten in de jachthaven ziet het weerbericht er goed uit om verder te gaan. Onderweg zien we verschillende walvissen en zeeleeuwen. Ook zwermen vogels. Kleintjes, weet het soort niet, hebben veel moeite om op te stijgen als de grote boze Tarpan te dicht in de buurt komt. In paniek vliegen ze weg en bonken meerdere malen in de golven voor ze uit het water komen. Gewoon zielig om te zien.
Helaas is de wind veel minder dan ze opgeven en draait de motor 18 uur voor het zeil erop kan. Alleen een maar, de wind is tegen en hard ook: windkracht 6 en hoge korte steile golven. We schieten geen pepernoot op en deze wind verwachten ze ook voor de komende twee dagen. De keus is niet moeilijk, we gaan naar Brookings. We lopen net voor donker de haven binnen. De ingang is heel smal en ondiep. Er vaart een baggerschuit voor ons en we weten niet wat die van plan is. Hij laat ons voor gaan. Moe en nat, want het regent leggen we aan en slapen als rozen door de herrie heen. De volgende dag gaan we op verkenning uit, maar het plaatsje kan ons niet bekoren. De pelikanen en zeeleeuwen en – honden wel. Deze dartelen vrolijk de haven rond. De pelikanen zien er clownesk uit met hun lompe lijf en grote snavel. Maar ze vliegen als ballerina’s zo sierlijk. Ze laten zich niet het kaas van hun brood eten door de grijze zeemeeuwen. Die duiken op hun koppen, na een supergrote plons van de pelikaan, voor een vismaal en proberen dat af te pakken. Ze maken dan een ronde dansje om elkaar heen, de pelikaan houdt zijn snavel wijs nog even in het water en slokt dan snel zijn vangst door. Ik heb geen enkele keer gezien dat het de grijze zeemeeuwen lukt om iets te pikken.
In de volgende twee dagen lukt het ons om San Francisco te bereiken. Overdag zien we veel walvissen en Bram ziet er zelfs een uit het water springen met de verrekijker. De eerste nacht is vreemd en mooi. Er is weinig wind en lage mist. Je ziet niks op het water, alles is nat en de bijna volle maan schijnt over de lage wolken, waardoor er toch veel licht is. Bram zet om 1uur het zeil en 10 minuten later als ik de wacht overneem, kan ik razendsnel het ene rif na het ander erin leggen en stormt het. Het blijft gelukkig niet lang, maar de zee heeft zich in korte tijd heel erg opgebouwd. Onder alleen dubbel gereefd grootzeil lopen we 7 knopen. De dag erop neemt de wind langzaam aan af en worden we getrakteerd op duizenden dolfijnen. Ze duiken een uur lang rond de boot op, wel 4 verschillende soorten. De jeugd is het actiefst en springt enthousiast over alle golven. De ouderen spelen op de boeggolf.
Rond 10 uur ’s morgens varen we onder de wereldberoemde Goldengate Bridge, helaas is het niet helder. Maar we zijn weer een stap verder. Op de ankerplaats zien we de Vakasa en de Franse boot, waar we tegelijkertijd mee uit Neah Bay vertrokken,. We nemen in de jachtclub eerst een heerlijke douche. Ik voel de grond onder mij door gaan of ik nog op zee ben. We zijn weer en beetje mens na zo’n bad. Na een paar nachten op zee, zijn we altijd een beetje brak. Daarna nemen we onze gearriveerde naaimachine, WW, mee. Uitproberen doen we morgen. Happy hour vieren we op de Franse boot, samen met Katie en Tonie van de Vakasa. Catherine heeft heerlijke zelfgemaakte tonijn klaargemaakt..
Onze oogjes vallen dicht. Tot de volgende keer B en A
Hallo allemaal,
Het wordt weer tijd voor een verhaal op de website.
Het kotterstag beslag is gelukt. Het oude is opnieuw gelast en het is een versterkingsbruggetje rijker geworden. Door het lassen is het flink vervormt en heeft Bram veel moeite moeten doen om het weer een beetje in fatsoen te maken. Het zit weer op de mast gemonteerd en nu maar hopen dat het weer jaren mee kan.
We nemen afscheid van Roger en Joycelyn op de Tarpan onder het genot van een lekker wijntje en zelfgerookte zalm. Wie weet gaan we ze in Nederland weer eens ontmoeten.
Na veel geborrel op de Deo Volente van R en R zeilen we naar Roche Harbour op De San Juan eilanden en klaren daar in. De Amerikanen zijn altijd een beetje paranoia daarmee, maar dit keer viel het mee. De beambte is nieuw, werkt normaal bij de ferrie en weet niet veel. We zijn weer op Amerikaans grondgebied en zullen daar tot eind oktober blijven.
We ontmoeten de Bannisters in Garrison Bay en hebben een gezellig weerzien met borrel en potluck bbq. Overdag maken we samen met hun en een Frans koppel een wandeling naar het Engelse kamp. Om een varken is daar 12 jarige oorlog tussen de Amerikanen en de Engelsen geweest. De Engelsen hadden een beter en gezelliger kamp gemaakt dan de Amerikanen.
In het museum werkt een Nederlandse vrijwilligster met haar man. Het is interessant om te horen hoe hun de gepensioneerde dagen doorkomen. Zij trekken met hun camper het hele land door om op verschillende plaatsen als vrijwilliger bij te springen en voorlichtingen te geven.
’s Morgens zie ik drie zeehonden bij een boei liggen en wil die eens mooi op de foto zetten. Ik kan dan niet de buitenboordmotor gebruiken, want dat maakt te veel herrie. Met alleen de uiteinde van de roeispanen, plat op mijn buik in de dinghy, peddel ik er traag naar toe en neem af en toe een foto. Ik kan nog steeds dichterbij komen. Als ik op 10 meter afstand ben floepen ze toch maar snel in het water. Bram neemt mij ondertussen, zonder mijn medeweten op de film. Wie kijkt naar wie?
De volgende stop is Port Angeles. We willen daar wat inslaan voor de oversteek naar San Francisco. Bram vervangt er eerst slangen voor de watertank en de volgende dag willen we boodschappen gaan doen. Het weerbericht steekt daar een stokje voor. De Juan de Fuca Straat die we door moeten, is berucht voor zijn harde tegenwind. Deze staat vandaag niet, maar morgen wel. Dan maar inkopen doen in Neah Bay. We vertrekken eigenlijk te laat denken we om de stevige stroom lang mee te hebben, maar gaan toch om geen tegenwind de volgende dag te hebben. De stroom is ons goed gezind en hebben hem de hele weg mee.
Neah Bay is een Indianenreservaat en verkopen helaas geen alcohol. Heel jammer voor Bram: de bier voorraad is op. Voor bier is hij erg inventief. Hij mailt de Vakasa, van Tony en Katie, die in Port Angeles zijn. Zij nemen wat bier mee. We mogen bij de bierleverancier gelijk vers gevangen zalm mee eten. Ondertussen wordt het weer uitgebreid bestudeert en besproken en een hoop gelachen.
Na een paar dagen ziet het weerbericht er goed uit en verlaten we de baai samen met een Franse boot en de Vakasa, in de mist. Er is weinig wind, om 11 uur zetten we de halfwinder erop en gaan lekker. Ondertussen slaan we een zalm aan de haak, waar we 4 keer van kunnen eten. Njam njam. De dag erop hebben we weer beet. Het moet een vreselijke grote geweest zijn, want de vismolen slaat bijna op tilt. Deze verliezen we al snel .
De nachten op zee zijn betoverend met zijn lichtende zee en een hijgende dolfijnen naast de boot. De maan is nog heel smalletjes en laat zich maar een paar uur zien. Op de gribs, computerweerberichten, die je op de ssb binnen kunt halen, zien we het weer verslechteren en besluiten om Newport aan te lopen. Na twee etmalen zeilen, lopen we daar binnen en blijven daar twee nachten. Het is en leuke plaats, bij de visfabrieken kun je de zeeleeuwen vanaf een pier van heel dichtbij bewonderen. Het zijn over het algemeen mannetjes zonder harem, die onder de wondjes zitten. Op de pier een beetje verder zitten de vrouwtjes met hun jongen.
De steiger waar die gasten verblijven is bijna vergaan. De gemeente heeft geen geld voor een nieuwe en vraagt aan de toeristen een donatie. Is wat voor te zeggen, want het is vreselijk leuk om deze koddige beesten van dichtbij te observeren.
Na twee nachten in de jachthaven ziet het weerbericht er goed uit om verder te gaan. Onderweg zien we verschillende walvissen en zeeleeuwen. Ook zwermen vogels. Kleintjes, weet het soort niet, hebben veel moeite om op te stijgen als de grote boze Tarpan te dicht in de buurt komt. In paniek vliegen ze weg en bonken meerdere malen in de golven voor ze uit het water komen. Gewoon zielig om te zien.
Helaas is de wind veel minder dan ze opgeven en draait de motor 18 uur voor het zeil erop kan. Alleen een maar, de wind is tegen en hard ook: windkracht 6 en hoge korte steile golven. We schieten geen pepernoot op en deze wind verwachten ze ook voor de komende twee dagen. De keus is niet moeilijk, we gaan naar Brookings. We lopen net voor donker de haven binnen. De ingang is heel smal en ondiep. Er vaart een baggerschuit voor ons en we weten niet wat die van plan is. Hij laat ons voor gaan. Moe en nat, want het regent leggen we aan en slapen als rozen door de herrie heen. De volgende dag gaan we op verkenning uit, maar het plaatsje kan ons niet bekoren. De pelikanen en zeeleeuwen en – honden wel. Deze dartelen vrolijk de haven rond. De pelikanen zien er clownesk uit met hun lompe lijf en grote snavel. Maar ze vliegen als ballerina’s zo sierlijk. Ze laten zich niet het kaas van hun brood eten door de grijze zeemeeuwen. Die duiken op hun koppen, na een supergrote plons van de pelikaan, voor een vismaal en proberen dat af te pakken. Ze maken dan een ronde dansje om elkaar heen, de pelikaan houdt zijn snavel wijs nog even in het water en slokt dan snel zijn vangst door. Ik heb geen enkele keer gezien dat het de grijze zeemeeuwen lukt om iets te pikken.
In de volgende twee dagen lukt het ons om San Francisco te bereiken. Overdag zien we veel walvissen en Bram ziet er zelfs een uit het water springen met de verrekijker. De eerste nacht is vreemd en mooi. Er is weinig wind en lage mist. Je ziet niks op het water, alles is nat en de bijna volle maan schijnt over de lage wolken, waardoor er toch veel licht is. Bram zet om 1uur het zeil en 10 minuten later als ik de wacht overneem, kan ik razendsnel het ene rif na het ander erin leggen en stormt het. Het blijft gelukkig niet lang, maar de zee heeft zich in korte tijd heel erg opgebouwd. Onder alleen dubbel gereefd grootzeil lopen we 7 knopen. De dag erop neemt de wind langzaam aan af en worden we getrakteerd op duizenden dolfijnen. Ze duiken een uur lang rond de boot op, wel 4 verschillende soorten. De jeugd is het actiefst en springt enthousiast over alle golven. De ouderen spelen op de boeggolf.
Rond 10 uur ’s morgens varen we onder de wereldberoemde Goldengate Bridge, helaas is het niet helder. Maar we zijn weer een stap verder. Op de ankerplaats zien we de Vakasa en de Franse boot, waar we tegelijkertijd mee uit Neah Bay vertrokken,. We nemen in de jachtclub eerst een heerlijke douche. Ik voel de grond onder mij door gaan of ik nog op zee ben. We zijn weer en beetje mens na zo’n bad. Na een paar nachten op zee, zijn we altijd een beetje brak. Daarna nemen we onze gearriveerde naaimachine, WW, mee. Uitproberen doen we morgen. Happy hour vieren we op de Franse boot, samen met Katie en Tonie van de Vakasa. Catherine heeft heerlijke zelfgemaakte tonijn klaargemaakt..
Onze oogjes vallen dicht. Tot de volgende keer B en A
-
31 Augustus 2012 - 18:52
Roel:
Dag zeebonken, is het contact met Claire nog gelukt?
Veel plezier in SF en neem een foto voor mij van het Tsumani hiding route aub.
Grt Roel -
31 Augustus 2012 - 19:16
Willy:
hai schatjes
Het is weer een prachtig verhaal met mooie foto's. Jammer dat de verbinding via skype zomaar afgelopen was, maar bij deze dan dikke knuffel voor jullie. Geniet van jullie weekje aan land en alvast een fijne verjaardag, Anja. Hoor of lees wel weer wat van jullie.
Heel veel liefs en dikke kus, Willy -
31 Augustus 2012 - 21:30
Karisa En Sacha:
Hallo Anja en Bram, Tot morgen! We hopen dat we de zon vanuit Chico kunnen meebrengen naar de kust.
We kijken er echt naar uit om jullie daar te ontmoeten. Een heel fijne dag verder toegewenst. Hartelijke Groe
ten van Karisa en Sacha -
31 Augustus 2012 - 21:49
Ria:
Geweldig verslag ik hoop voor jullie dat de reperatie goed blijft zitten weer in America en met een aantal boten dat is wel geweldig har is nu in polen en volgende week vrijdag vertrekken wij voor 10 dagen met de bus naar italie anja alvast een hele fijne verjaardag laat je maar mooi heel de dag verwennen veel groeten ria -
01 September 2012 - 13:01
Anouschka En De Blijmetjes:
Ha, zo als altijd is het weer heel leuk om jullie verslagen te lezen. Hoewel het van uitgebreid schrijven vaak niet komt. Lezen we graag jullie avonturen soms met enige jaloezie. (al die verse zalm, hmmmmm)
Groetjes,
Jurgen en Anouschka -
05 September 2012 - 15:07
Roos:
Hoi B en A, jaaaaaaa, ik leef gelukkig nog, maar heb het heel druk gehad de afgelopen dagen en dus geen tijd om jullie belevenissen te volgen. Wel weer erg leuk om te lezen en gaaf weer die foto's vooral van de zeehonden.
Het weekend ben ik met wat familieleden in Valkenburg geweest, twee broers van mij inhalen die aan de Tour for Life (voor Artsen zonder grenzen) meegedaan hebben, dat is een monstertocht per fiets vanuit Italië naar de Cauberg in 8 dagen. Een broer fietste mee en de ander was begeleider van hun Sport en Fun team.
Ze zijn daar al vanaf februari mee bezig geweest en zo fanatiek dat ze het hoogste sponsorbedrag ooit (sinds 2009) opgehaald hebben. Super toch, maar wat een prestatie om zo'n eind te fietsen, ik doe het ze niet na. Dus vorige week spandoekie verven, medailles maken en tussendoor ook nog een beetje werken.
En gisteren weer een klein feessie, toen werd mijn jongste zus (die ook in Vietnam geweest is) 50, hadden we een verrassingslunch voor haar geregeld en dat was ook superleuk.
Lees dat Anja ook jarig is binnenkort (wanneer?): Bram als jij dan even namens ons het hele verjaardagsrepertoire wil zingen:
Lang zal Anja leven
Happy Birthday to you
Er is er een jarig hoera hoera..
Ik zag twee mieren een verjaardag vieren..
Ik zag twee slangen slingers ophangen..
Ik zag twee slakken een taartje bakken..
Ik zag twee hazen kaarsjes uitblazen..
De kop van de kat was jarig..
en misschien weet Anja er zelf nog wel heel veel meer.
Nou maak er maar een gezellig feestje van en neem maar een lekker BIERTJE (of zijn ze alweer op, crisis toch) of wijntje om te proosten op jullie beider gezondheid.
En we wensen Anja natuurlijk nog heel veel gezonde en avontuurlijke jaren toe samen met Bram.
Nou tot de volgende keer.
Liefs van Erik en Roos.
-
07 September 2012 - 22:26
Marijke:
Hoi Anja, je hebt m'n verjaardagsemail niet ontvangen, dus bij deze alsnog van harte. Ik heb net lekker met Bram gekletst, terwijl jij met de labradoodle aan het wandelen was. Leuk om te horen dat het goed gaat. Moeilijke vaart gehad begrijp ik, met ofwel veel wind ofwel te weinig wind en mist. Dan binnenkort richtingr Los Angeles. Hou je taai, blijf gezond en blijf samen genieten van het mooie leven. Liefs,
Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
