7 trofeeen in
Blijf op de hoogte en volg Bram en Anja
28 April 2013 | Verenigde Staten, North Palm Beach
Zeven trofeeën in “Koeba”
Hallo allemaal,
Nog een beetje meer van een intrigerend land vol tegenstellingen.
Cienfuegos is een oud traditioneel stadje met een hoop oude gebouwen en auto’s.
Zondag hebben we er een culturele dag. ’s Middags zien we een gave kindermusical. Het verhaal gaat over een kakkerlak die op zoek is naar een partner. Ze slaat de geit en de beer af en gaat in zee met de muis. De kinderen spelen en zingen vol overgave en na de voorstelling dansen ze met het publiek. Een jongetje is gek van Bram, dus hij moet er aan geloven. Na een dans wil hij hem overdoen aan mij, maar dat wordt niet op prijs gesteld .
’s Avonds gaan we met een stel Tsjechen naar een wervelende dansvoorstelling. De intree is 2,50 euro. En dat is de driedubbele prijs omdat we toeristen zijn. De kostuums zijn geweldig en het uithoudingsvermogen van de dansers fenomenaal. Ze dansen anderhalf uur aan een stuk op een zeer meeslepende, een beetje te harde muziek. Het is heeeeel fraai en ook hier na de voorstelling dansen door het publiek. De Cubanen hebben dansgenen en ik voel me een stijve trien. Zoals Maxima al zei: “Nederlanders zijn wat stijf in de heupen”.
De dag ervoor heb ik een oude vaas omgelopen in het plaatselijke museum. De suppoost is helemaal van slag en huilt tranen met tuiten en ik voel me verschrikkelijk dom en wil het liefst de tijd terugdraaien zoals in een film. Met een vergoeding stoppen we het tranendal gelukkig.
Met een taxi 4 jaar jonger dan mij, maken we de tocht naar Trinidad, een ander historisch stadje. Het is bijna twee uur rijden langs een weinig gebruikte weg met veel boomgaarden erlangs. Hele stukken rijden we over een bed van geplette landkrabben. Er lopen nog levenden ook. Als de taxi te dichtbij komt neemt de krab een aanvalshouding aan, maar dit zet weinig zoden aan de dijk. De meesten worden plat gereden, erg triest om te zien.
De chauffeur spreekt weinig Engels helaas, zodat we niet veel kunnen vragen.
We verblijven een nachtje in een casa particulara, een b&b bij mensen thuis. We dineren en ontbijten er. De eigenaars zijn minder spraakzaam en behulpzaam dan we gedacht hadden. ’s Avonds gaan we naar een cafeetje met life muziek, het is een goede band met gave muziek. Hoe later op de avond, hoe meer mensen er komen. Iemand uit het publiek zingt en swingt mee. We ontmoeten er dezelfde Amerikanen die we “s morgens ook gezien hebben.
Het stadje is erg leuk en levendig, genoeg te zien en te beleven dus.
Terug gaan we met de bus, dat gaat veel sneller en is zeer comfortabel en airconditioned .
Terug op de boot, slaan we verse groenten en fruit in en de volgende dagen varen we naar verschillende onbewoonde eilanden, omringd door riffen. Waar veel mooi koraal, vissen en kreeften zitten in kraakhelder water.
7 Trofeeën halen we binnen, de ene nog groter dan de ander. De laatste drie zijn helemaal een makkie. In 2 minuten hebben we ze alle drie gevangen. Het terugzwemmen naar de boot met geweer en buit neemt de meeste tijd in beslag: 20 minuten en dat is best zwaar. Maar het heerlijke vlees maakt alles goed.
In Port de Frances schrikken we ons een ongeluk. Bram heeft net de kaartplotter gemaakt en na 2 uur ruiken we een brandlucht. Toch niet weer een accu, of de pas gemaakte kaartplotter, maar nee……….. de zekering van de zonnepanelenregelaar laat een brandmerk achter in de elektriciteitkast en een hoop rook en stank. Gelukkig geen fikkie
Naar Havanna varen we 2 nachten door. We moeten 3 kapen omvaren en dat is vaak heftig. Het valt alles mee, alleen hebben we flinke stroom tegen. Om de hoek loopt hij gelukkig snel mee. Allen de wind laat het afweten en de laatste 20 uur gaat de motor aan.
In Havanna worden we bij het zwembad neergelegd. De hele dag tettert er keiharde muziek uit de luidspeakers en ’s avonds na tienen geven ze dansvoorstellingen met helaas even harde muziek. De jachthaven is heel erg leeg, maar aan personeel is geen gebrek. De haven is in de jaren 50 gebouwd net voor de revolutie. Het heeft een ongewone opbouw, maar is wel praktisch. Het hotel wordt nog wel gebruikt, maar de flats haast niet.
Een paar dagen bezoeken we de stad, wat een pracht en praal is dat geweest. Nu ook nog wel, maar het kost erg veel geld om alles tip top in orde te houden en dat geld is er niet. Zodoende ook veel gebouwen op instorten te zien en krotten waar mensen in wonen.
Het museum de belles Art heeft kunst uit heel de wereld. We hadden dat niet verwacht, willen juist Cubaanse kunst zien. De kunst is prachtig tentoongesteld, maar het gebouw vinden we meer de moeite waard om te bekijken.
In een van de forten worden we rondgeleid door een kittige, grappige dame. Ze spreekt Spenglish, maar over het algemeen begrijpen we elkaar goed. Ze vinden nog steeds schatten op de zeebodem uit de 17e en 18e eeuw.
Lopen door de nauwe straatjes is een waar genoegen en we kijken onze ogen uit. Het is een levendige, bruisende, aparte stad. Er komen aardig wat toeristen, alleen de Amerikanen schitteren van afwezigheid. Het handelsembargo weegt zwaar en Amerikanen mogen wel naar Cuba, maar mogen er geen geld uitgeven.????? En als ze terug naar hun eigen land gaan hebben ze een hoop gedonder met de douane en immigratie.
Ook wij trouwens en we vertellen de Amerikaanse instanties niet dat we daar geweest zijn.
Cuba is een prachtige ervaring geweest maar we verlangen terug naar de civilisatie: gewoon weer wc papier door de wc spoelen, makkelijk winkelen, alles kunnen kopen, kunnen praten met de mensen.( onze eigen fout, we spreken geen Spaans), onbeperkt en makkelijk internetten en skypen en niet gezien worden als toerist en wandelende bankrekening.
De tocht naar Amerika is niet lang, maar lastig. Veel stroom mee en wind tegen. De eerste nacht krijgen we windkracht 6/7 en moeten steeds meer reven. De rolgenua wordt helemaal weggerold, de stagfok gaat erop en het derde rif in het grootzeil en nog razen we met 8 en halve knoop over een wilde zee. Tarpan dondert af en toe van een golftop af en lijkt op een muur te klappen. En ze gaat maar dapper door zonder te morren. Dan heb ik echt bewondering voor haar en vertrouwen. We moeten verschillende slagen maken helaas, maar de stroom compenseert het verlies.
De tweede nacht is het tegenovergestelde, alhoewel we het ergste vrezen. Ze loopt net zo hard, maar dan in een redelijk kalme zee, alleen is er veel scheepvaart en moeten we goed opletten.
We komen met het vroege daglicht aan op de plaats van bestemming: lake Worth.
Een dagje in de jachthaven om de boot zoutvrij te maken, te wassen, te internetten en in te klaren. De dag erop vertrekken we naar de ankerplek vlakbij.
Dat was het weer voor deze keer, groetjes B en A
O ja als je de foto’s nog wil bekijken van de vorige keer is dat mogelijk, ze staan erop
-
28 April 2013 - 10:30
Roel:
Dag wereldreizigers,
Leuk verslag! Zo Bram durfde je eindelijk op de foto met je nieuwe coupe? We hadden nog de livestream van het Panamakanaal aangezet op school maar we hebben jullie toch gemist, jammer. Het is hier meivakantie dus de grote drukte op school is voorbij, Masha moet haar landelijke examens gaan voorbereiden maar ik ga met haar nog een paar dagen naar Duitsland. Na haar verjaardag gaat ze nog met Marja naar Parijs en dan wordt het afwachten op de uitslag. Gaat wel goed denk ik. In juli/augustus gaat ze voor het eerst met haar nicht naar het buiteland voor een weekje cultuursnuiven! Dan ga ik nog met haar naar Barcelona dus om te zeggen ze heeft nooit wat, nee niet echt. Zelf zit ik eind juli weer in San José, voor de rest gaan we niet weg want het huis moet buiten geschilderd worden. Hoop jullie dan weer te zien. Goede reis terug gewenst en nog een vraag van Marja: krijgen jullie onze privémails wel? Grt Roel -
28 April 2013 - 10:56
Ria:
hallo ,
Niet normaal die kreeften en dan zeven stuks je hebt er wel een hele maaltijd aan cuba was erg herkenbaar het blijft toch heel apart je zult alles die straten en die sigaren die oude autoos niet snel ergens anders tegen komen hie gaat alles verder goed het weer is alleen te koud en we verlangen zo naar warmte de bomen en vooral de bloembollen lopen wel heel snel uit.
Vrijdag gaan we ma haar verjaardag vieren met haar vriendinnen en wat familie veel groeten ria -
28 April 2013 - 11:06
Willy:
Hai Liefies
Wat een mooi verslag en prachtige foto's. Je kunt zo een beetje meegenieten van jullie reis, al doe ik dat liever live. :-) Lekker vakantie nu, het mag alleen een beetje warmer worden hier. Ik vind 10 graden nog wat koud. Gelukkig wel een zonnetje erbij.
Ik wist niet dat jullie al in Amerika aangekomen zijn. Dat zal wel heel anders zijn dan wat jullie hiervoor hebben gezien.
Geniet nog van jullie laatste stuk.
Heel veel liefs en dikke knuffel, Willy -
02 Mei 2013 - 13:24
Roos:
Hoi sailors, we zijn even een aantal dagen met kennissen aan het motorrijden geweest in Kent en Sussex, de trip naar de boot in Calais was brrr koud nat en heeeeeeel veel wind, ik moet er niet aan denken om dan op een bootje te zitten, maar goed ik heb dan ook echt geen zeebenen.
Verder hebben we het goed gehad, elke dag beginnen met een heerlijk full english breakfast of porridge (wie zou nou wat eten???), zonnetje op de motor, stukkie toeren, koffiestop, stukkie toeren, stop voor een lunch, stukkie toeren stop voor een kasteel (die zijn er heeeeeeeel veel), museum, cathedral enz. Tukkie doen, dinner, biertje, watertje, spelletje (regenwormen, we hebben weer een paar mensen enthousiast gemaakt) en dutten. En de volgende dag weer hetzelfde.
Op de dag van de troonswisseling kwamen we weer terug, daar dan ook weinig van gezien, is maar goed ook want wat ik ervan gezien heb deed me al sniffen, als ik het allemaal gezien had waren de zakdoeken niet aan te slepen.
Flinke vangst zeg, en ja, je moet er wat voor over hebben.
Leuk ook zo'n cultureel dagje, had je niet een Delftsblauw vaasje aan boord, die je op de plek van de gesneuvelde vaas kon zetten???
Nou, tot het volgende bericht maar weer.
Liefs van Erik en Roos.
-
05 Mei 2013 - 19:33
Icone:
Hallo allebei, ja, schrikken hè om mij hier tegen te komen. Verslag was weer mooi en voorzien van alweeeeer mooie foto's, dat is voor mij altijd weer de slagroom op de taart. Ik wil ff kwijt dat ik meerdere malen naar jullie probeerde te mailen, vanaf thuis en vanaf mijn nieuwe iPadje, alles krijg ik met een 'error' terug, misschien dat jullie dat vaker horen.
Nou, tot de volgende keer maar weer en tot toch wel heel gauw vermoed ik.
Voor allebei weer XX, Icone ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
