hoogtepunten en tegenvallers
Blijf op de hoogte en volg Bram en Anja
10 Januari 2013 | Mexico, Acapulco de Juárez
Hoogtepunten en tegenvallers
Hallo allemaal,
Guadalajara is een van die hoogtepunten. Met een luxe bus rijden we er in 4 uur naar toe. Patricia, biologie studente die we kennen van Isabella eiland, komt ons ophalen en neemt ons mee naar haar huis. We verblijven er 4 nachten en mogen op haar slaapkamer bivakkeren. We worden heel gastvrij ontvangen, het motto is: ons huis is jullie huis. P.’s familieleden spreken niet allemaal goed Engels, maar P kan razendsnel vertalen. (Zij moet doodmoe geweest zijn na ons bezoek ) We zien van allerlei historische gebouwen in hun wijk en later in het oude centrum. In het cultureel centrum heeft de schilder met een arm, Orozco de hele kapel vol geschilderd met hun bloedige geschiedenis. Indrukwekkend om te zien. Op een plein in het oude centrum is een heuse, gratis ijsbaan voor de liefhebbers, het is er 24 graden . Een eindje verderop op een pleintje staan verschillende bronzen stoelen en tafels met grappige details.
Het meest hartverwarmend is, om mee te kunnen draaien in een Mexicaans gezin. Ieder lid heeft zo zijn eigen eigenaardigheden, maar de saamhorigheid en familiegevoel is sterk te voelen. Het voelt als vroeger bij mij thuis.
De jongste, Luis junior, vraagt hoe je in het Nederlands zegt, ik hou van jou. Na een paar keer oefenen, belt hij zijn vriendin op in het bijzijn van iedereen en zegt:”ik gauw van gauw”. Hij krijgt er de hele kamer mee plat voor een kwartier, maar of zijn vriendin het heeft begrepen, betwijfel ik.
Kerst vieren we met de familie Silver ( Vakasa) en Willy,het diner met kalkoen en veel te veel ander eten. Daarna spelen we hint. Tony heeft pech, want hij heeft alle Hollanders in zijn team. B en ik zijn er heel slecht in , maar Willy brengt het er goed van af.
’s Middags houden we een tafeltennis toernooi en als toetje rennen we om de tafel. Om beurten moet je slaan en naar de andere kant van de tafel lopen en je batje achterlaten voor de volgende speler. Na 5 fouten ga je eruit. “Ons clubje” en ook de andere hotelgasten hebben de grootste lol.
Maar de topper is zwemmen met een zeeleeuw en voor Willy met de dolfijnen. Dit is al een lang gekoesterde wens en gaat nu in vervulling voor haar. Wij hebben het al eens eerder gedaan, maar als ik het zie, zou ik er zo met haar in willen springen. Ze mogen heel veel doen met deze blije creaturen. Haar grijns is niet van haar gezicht af te slaan.
De zeeleeuw heet Casandra en zwemt heel dichtbij ons. Ze heeft van allerlei truckjes geleerd en we kunnen niet stoppen met lachen. Als ze Bram kust, zegt haar trainer tong. Bram schrikt zich een ongeluk van haar prrrrrrrrr…. En wij moeten nog meer lachen. Het is gaaf om een zeeleeuw van zo dichtbij mee temaken. We hebben er zo veel gezien het laatste jaar, maar niet aangeraakt en van zo dichtbij gevoeld. En wat zijn ze slim, speels en kunnen ze veel leren. Wel voor een beloning natuurlijk, maar ze beleven er verschrikkelijk veel plezier aan, net zo als wij. We kunnen nu ook hun tanden eens goed bekijken. Die zijn zwart i.p.v. wit, voor een betere bescherming tegen gaatjes.
Als we naar Acapulco varen krijgen we heel veel dolfijnen en schildpadden om de boot. De dolfijnen zijn elke keer weer een feestje. Vooral ‘s nachts met een lichtende zee. Willy wil na anderhalf uur “vuurwerk” graag naar bed, maar ze blijven maar komen. De lichtjes flonkeren op de dolfijnenvelletjes en schieten vrolijk door het water. Het is doodzonde dat we dit niet kunnen filmen of fotograferen. Het past zo mooi bij deze tijd: kerstdolfijnen.
Bij de Mariëtte eilanden worden we geëntertaind door de walvissen. Willy heeft geluk, want ze ziet er een helemaal uit het water springen. Wij moeten het doen met de fonteinen en staarten. Het blijft fascinerend om te zien en te horen. Ze maken af en toe een heel zwaar geluid als een didgiredoo.
In Acapulco gaan we naar de wereldberoemde klifduikers. De duikers klimmen als apen naar boven. Op het hoogste punt staan 2 kapelletjes en voor ze gaan duiken wordt er een kruisteken geslagen. Er zijn 6 duikers met atletische lijven. De eerste duikt niet van het hoogste punt, maar krijgt veel applaus. Hij duikt denk ik van 35 meter hoogte in een ravijn met kolkende golven. Ze moeten plannen wanneer ze erin springen en krijgen meestal een seintje als het veilig is. De twee volgende springen synchroon van een plateautje hoger in dezelfde bruisende zee. Brrr… echt eng.
De laatste gaat van het hoogste punt en duikt achterstevoren en maakt een halve schroef, whaauw, wat een souplesse en lef.
Het hele gebeuren duurt een half uur en wordt zonder ophef of poeha gedaan in een schitterende natuurlijke omgeving.
De tegenvallers bespreek ik liever niet, maar horen wel bij het leven. Zo voila:
De autopilot, elektrische zelfstuur, heeft Bram veel hoofdbrekers gekost en tenslotte hebben we een nieuwe kunnen kopen in Puerto Vallarta. Deze doet het fantastisch en heeft al gewerkt, omdat de oude op tilt slaat als hij te warm wordt.
Dit laatste gebeurt ook met de koelkast. De compressor en warmte wisselaar werken niet naar behoren. Het eerste uur werkt alles goed en bevriest het vriesvakje. Daarna slaat de pomp niet meer af en warmt het hele keukenkastje op en de bak met water om de warmte wisselaar te koelen en zuigt de accu’s leeg. Onze Nederlandse vraagbaak, Chris, heeft al vele mailtjes gekregen van Bram om de oplossing te vinden voor dit probleem. In Zihuatenejo komt er een koelmonteur aan boord, maar ook hij begrijpt er geen moer van en rekent niets omdat hij het niet op kan lossen, terwijl hij een uur bezig is geweest en naar ons toe heeft moeten rijden.
Ook Har en de fabriek denken mee met Bram, maar kunnen dit raadsel niet oplossen.
In het volgende plaatsje gaan we proberen de droger te laten vervangen.
De dieptemet doet al maanden raar en heeft nu de geest gegeven. Nu loden we diepte op de ouderwetse manier met een touwtje met knopen in de hand op het voordek.
Bij Zaragossa, een zaak voor boten, bestelt Bram en nieuwe tridata. Deze geeft de diepte, snelheid en temperatuur van het water aan. Het pakje wordt naar een Estafeta kantoor in Acapulco gestuurd, een soort DHL. Het adres is niet te vinden op internet en volgens het trackingsnummer nog niet gearriveerd. Bram neemt de bus en probeert het kantoor te vinden. Hij gaat het bij een zonneweer bedrijfje vragen. Het is niet makkelijk om iemand te vinden die Engels spreekt. Maar een lieve dame hangt anderhalf uur aan de telefoon en zoekt uit hoe het zit. Zij komt overal achter en is zo slim om te vragen of Bram een paspoort bij zich heeft. Nee dus alleen een kopie. Zij weer bellen of dat goed is. Nee…… maar ze is niet voor een gat te vangen. Haar man wordt gemachtigd met een document en kan het ophalen. Hij is taxichauffeur en brengt Bram naar het kantoor waar het pakje ligt. Ze rijden anderhalf uur door de sloppenwijken van Acapulco, waar veel geweld voorkomt. Hier moet je niet zijn in het donker als gringo.
De meevaller met monteren van het geheel is dat we niet het water uithoeven om de nieuwe sensoren te installeren, omdat de oude gebruikt kunnen worden.
Dit is het weer voor deze keer. Willy hebben we gisteren op het vliegtuig gezet en we zijn nu weer met zijn tweeën op de boot. Op naar Costa Rica.
Mexico is tot nu toe erg goed bevallen en we vinden de Mexicanen ontzettend behulpzaam, goedlachs en niet opdringerig.
Groet B en A
Hallo allemaal,
Guadalajara is een van die hoogtepunten. Met een luxe bus rijden we er in 4 uur naar toe. Patricia, biologie studente die we kennen van Isabella eiland, komt ons ophalen en neemt ons mee naar haar huis. We verblijven er 4 nachten en mogen op haar slaapkamer bivakkeren. We worden heel gastvrij ontvangen, het motto is: ons huis is jullie huis. P.’s familieleden spreken niet allemaal goed Engels, maar P kan razendsnel vertalen. (Zij moet doodmoe geweest zijn na ons bezoek ) We zien van allerlei historische gebouwen in hun wijk en later in het oude centrum. In het cultureel centrum heeft de schilder met een arm, Orozco de hele kapel vol geschilderd met hun bloedige geschiedenis. Indrukwekkend om te zien. Op een plein in het oude centrum is een heuse, gratis ijsbaan voor de liefhebbers, het is er 24 graden . Een eindje verderop op een pleintje staan verschillende bronzen stoelen en tafels met grappige details.
Het meest hartverwarmend is, om mee te kunnen draaien in een Mexicaans gezin. Ieder lid heeft zo zijn eigen eigenaardigheden, maar de saamhorigheid en familiegevoel is sterk te voelen. Het voelt als vroeger bij mij thuis.
De jongste, Luis junior, vraagt hoe je in het Nederlands zegt, ik hou van jou. Na een paar keer oefenen, belt hij zijn vriendin op in het bijzijn van iedereen en zegt:”ik gauw van gauw”. Hij krijgt er de hele kamer mee plat voor een kwartier, maar of zijn vriendin het heeft begrepen, betwijfel ik.
Kerst vieren we met de familie Silver ( Vakasa) en Willy,het diner met kalkoen en veel te veel ander eten. Daarna spelen we hint. Tony heeft pech, want hij heeft alle Hollanders in zijn team. B en ik zijn er heel slecht in , maar Willy brengt het er goed van af.
’s Middags houden we een tafeltennis toernooi en als toetje rennen we om de tafel. Om beurten moet je slaan en naar de andere kant van de tafel lopen en je batje achterlaten voor de volgende speler. Na 5 fouten ga je eruit. “Ons clubje” en ook de andere hotelgasten hebben de grootste lol.
Maar de topper is zwemmen met een zeeleeuw en voor Willy met de dolfijnen. Dit is al een lang gekoesterde wens en gaat nu in vervulling voor haar. Wij hebben het al eens eerder gedaan, maar als ik het zie, zou ik er zo met haar in willen springen. Ze mogen heel veel doen met deze blije creaturen. Haar grijns is niet van haar gezicht af te slaan.
De zeeleeuw heet Casandra en zwemt heel dichtbij ons. Ze heeft van allerlei truckjes geleerd en we kunnen niet stoppen met lachen. Als ze Bram kust, zegt haar trainer tong. Bram schrikt zich een ongeluk van haar prrrrrrrrr…. En wij moeten nog meer lachen. Het is gaaf om een zeeleeuw van zo dichtbij mee temaken. We hebben er zo veel gezien het laatste jaar, maar niet aangeraakt en van zo dichtbij gevoeld. En wat zijn ze slim, speels en kunnen ze veel leren. Wel voor een beloning natuurlijk, maar ze beleven er verschrikkelijk veel plezier aan, net zo als wij. We kunnen nu ook hun tanden eens goed bekijken. Die zijn zwart i.p.v. wit, voor een betere bescherming tegen gaatjes.
Als we naar Acapulco varen krijgen we heel veel dolfijnen en schildpadden om de boot. De dolfijnen zijn elke keer weer een feestje. Vooral ‘s nachts met een lichtende zee. Willy wil na anderhalf uur “vuurwerk” graag naar bed, maar ze blijven maar komen. De lichtjes flonkeren op de dolfijnenvelletjes en schieten vrolijk door het water. Het is doodzonde dat we dit niet kunnen filmen of fotograferen. Het past zo mooi bij deze tijd: kerstdolfijnen.
Bij de Mariëtte eilanden worden we geëntertaind door de walvissen. Willy heeft geluk, want ze ziet er een helemaal uit het water springen. Wij moeten het doen met de fonteinen en staarten. Het blijft fascinerend om te zien en te horen. Ze maken af en toe een heel zwaar geluid als een didgiredoo.
In Acapulco gaan we naar de wereldberoemde klifduikers. De duikers klimmen als apen naar boven. Op het hoogste punt staan 2 kapelletjes en voor ze gaan duiken wordt er een kruisteken geslagen. Er zijn 6 duikers met atletische lijven. De eerste duikt niet van het hoogste punt, maar krijgt veel applaus. Hij duikt denk ik van 35 meter hoogte in een ravijn met kolkende golven. Ze moeten plannen wanneer ze erin springen en krijgen meestal een seintje als het veilig is. De twee volgende springen synchroon van een plateautje hoger in dezelfde bruisende zee. Brrr… echt eng.
De laatste gaat van het hoogste punt en duikt achterstevoren en maakt een halve schroef, whaauw, wat een souplesse en lef.
Het hele gebeuren duurt een half uur en wordt zonder ophef of poeha gedaan in een schitterende natuurlijke omgeving.
De tegenvallers bespreek ik liever niet, maar horen wel bij het leven. Zo voila:
De autopilot, elektrische zelfstuur, heeft Bram veel hoofdbrekers gekost en tenslotte hebben we een nieuwe kunnen kopen in Puerto Vallarta. Deze doet het fantastisch en heeft al gewerkt, omdat de oude op tilt slaat als hij te warm wordt.
Dit laatste gebeurt ook met de koelkast. De compressor en warmte wisselaar werken niet naar behoren. Het eerste uur werkt alles goed en bevriest het vriesvakje. Daarna slaat de pomp niet meer af en warmt het hele keukenkastje op en de bak met water om de warmte wisselaar te koelen en zuigt de accu’s leeg. Onze Nederlandse vraagbaak, Chris, heeft al vele mailtjes gekregen van Bram om de oplossing te vinden voor dit probleem. In Zihuatenejo komt er een koelmonteur aan boord, maar ook hij begrijpt er geen moer van en rekent niets omdat hij het niet op kan lossen, terwijl hij een uur bezig is geweest en naar ons toe heeft moeten rijden.
Ook Har en de fabriek denken mee met Bram, maar kunnen dit raadsel niet oplossen.
In het volgende plaatsje gaan we proberen de droger te laten vervangen.
De dieptemet doet al maanden raar en heeft nu de geest gegeven. Nu loden we diepte op de ouderwetse manier met een touwtje met knopen in de hand op het voordek.
Bij Zaragossa, een zaak voor boten, bestelt Bram en nieuwe tridata. Deze geeft de diepte, snelheid en temperatuur van het water aan. Het pakje wordt naar een Estafeta kantoor in Acapulco gestuurd, een soort DHL. Het adres is niet te vinden op internet en volgens het trackingsnummer nog niet gearriveerd. Bram neemt de bus en probeert het kantoor te vinden. Hij gaat het bij een zonneweer bedrijfje vragen. Het is niet makkelijk om iemand te vinden die Engels spreekt. Maar een lieve dame hangt anderhalf uur aan de telefoon en zoekt uit hoe het zit. Zij komt overal achter en is zo slim om te vragen of Bram een paspoort bij zich heeft. Nee dus alleen een kopie. Zij weer bellen of dat goed is. Nee…… maar ze is niet voor een gat te vangen. Haar man wordt gemachtigd met een document en kan het ophalen. Hij is taxichauffeur en brengt Bram naar het kantoor waar het pakje ligt. Ze rijden anderhalf uur door de sloppenwijken van Acapulco, waar veel geweld voorkomt. Hier moet je niet zijn in het donker als gringo.
De meevaller met monteren van het geheel is dat we niet het water uithoeven om de nieuwe sensoren te installeren, omdat de oude gebruikt kunnen worden.
Dit is het weer voor deze keer. Willy hebben we gisteren op het vliegtuig gezet en we zijn nu weer met zijn tweeën op de boot. Op naar Costa Rica.
Mexico is tot nu toe erg goed bevallen en we vinden de Mexicanen ontzettend behulpzaam, goedlachs en niet opdringerig.
Groet B en A
-
10 Januari 2013 - 10:47
Rapy:
Ha Bram en Anja,
Als eerste natuurlijk nog de allerbeste wensen voor 2013!
Wat een heerlijke tijd hebben jullie weer gehad bij de Mexicaanse familie en samen met Willy. Jammer van de tegenslagen, maar die horen er toch allemaal bij. Troost je maar met de gedachte dat thuis ook genoeg te repareren is. Henk is al ruim een maand bezig om de garage te renoveren, dat mag ook wel een keer want dat is de enige ruimte waar nog nooit iets aan gedaan is sinds we hier in 1990 zijn komen wonen.
Bram, als je over een jaar terug in NLbent en heimwee krijgt naar een lekkere zeehondenzoen kun je misschien een keer naar het opvangcentrum bij Lenie 't Hart. (wel even waarschuwen als je gaat, dan kunnen wij ook lachen)
Groetjes,
Henk en Barbara -
10 Januari 2013 - 13:09
Willy:
Hai liefies
Vanuit een koud Nederland schrijf ik dit. Ik ben nog "watterig"van de jetlag. Gelukkig ging de reis keurig op tijd, maar wat is het wennen aan de kou, terwijl het toch zo'n 8 graden is. Ik geniet nog steeds na van de vakantie. Wat fijn dat de boot niet uit het water hoeft. Nu nog hopen dat het met de koelkast wil gaan lukken. Zijn jullie al weer onderweg?
Liefs en dikke knuffel, kus Willy -
10 Januari 2013 - 14:36
Dick Windhoud:
Anja en Bram , het is al 10-01-2013 een beetje laat maar , de allerbeste wensen en een vreselijke/behouden goede vaart voor 2013 .
En weer bedankt voor de vreselijke mooie foto,s en het reis verslag , blijf genieten doe ik het wel van een plaatje/foto.
Ciaoooooooo Dick -
10 Januari 2013 - 14:45
Marianne Bosman:
hoi Anja en Bram,
Een tijd niets geschreven, maar de vriendschap is daar niet minder om!
Ik wens jullie een behouden vaart voor 2013 en ik heb één wens: blijf schrijven!
groetjes, Marianne -
10 Januari 2013 - 21:16
Marijke Verplancke:
Klinkt weer allemaal fantastisch, nou ja, dan heb ik het uiteraard over die hoge hoogtepunten. Wat zal Willy het naar haar zin hebben gehad. Ik moet nog iets gaan plannen om jullie nog op jullie reis te zien. Mmm..
Eens nadenken,
Groetjes,
Marijke -
13 Januari 2013 - 11:05
Erik En Roos:
Hoi B en A, jullie heerlijk in de warmte en wij net terug uit Finland waar we -19 gehad hebben, maar het merendeel van de tijd was het rond de -10 graden. Maar wat een geweldige ervaring, banjeren door de diepe sneeuw, rijden met sneeuwscooters (beetje spannender dan achterop de motor), de heilige berg van de Sami "beklommen" en dan genieten van de prachtige uitzichten, picknicken buiten en worstjes roosteren op een vuurtje, wandelen met sneeuwschoenen, bezoekje aan een rendierfarm en als hoogtepunt een tocht met husky's, wow, wow, wow!!! Ze willen zo graag rennen, dat ik nog spierpijn heb van het hangen aan de slee en hem op de rem houden. En wat een superlieve dieren. En wat ook niet te filmen (letterlijk) was: het Noorderlicht (weer iets van mijn "to see" verlanglijstje af kunnen strepen), ik heb er twee keer van kunnen genieten (Erik 1 keer), alleen was er niet zoveel activiteit, dus alle spectaculaire golfbewegingen en veelkleurige slierten die je altijd op kaarten en in films ziet) hebben we niet gezien, maar wat we wel gezien hebben, vond ik al GEWELDIG. Dus het nieuwe jaar begon heel goed.
Voor jullie wat vervelende dingen, maar gelukkig zijn het maar technische mankementen (waar wat aan te doen is, al kost het soms wat moeite) en geen lichamelijke, want dat zou toch veel vervelender zijn.
Nou hopelijk kan er aan het laatste probleem ook wat gedaan worden en blijft het daar voorlopig bij.
Blijf lekker schrijven en vooral veel fotograferen, want daar genieten we met volle teugen van.
Liefs van Erik en Roos.
P.s heel even dacht ik Bram te herkennen in de klifduiker??!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
